La skrib'o'j de Bahá’u’lláh (1817-1892) kovr'as la tut'a'n teren'o'n de mistik'a saĝ'o, tra la natur'o kaj senc'o de la hom'a est'ad'o, ĝis la vizi'o de unu'iĝ'ant'a hom'ar'o, de la antaŭ'kondiĉ'o'j por intern'a pac'o ĝis tiu'j de glob'al'a pac'ord'o. Ne pov'as mir'ig'i, ke Le'o Tolstoj’ vid'is en la skrib'o'j de Bahá’u’lláh ”la ŝlos'il'o'n al la sekret'o de la univers'o” kaj mal'kovr'is en ili ”la plej bel'a'n kaj pur'a'n form'o'n de religi'a instru'o” kaj ke Mahatm'o Gandhi’ trov'is en ili ”la esper'o'n de la hom'ar'o”.
Bahá’u’lláh en la plej et'a aĵ'o de la univers'o percept'as
rivel'aĵ'o'n de Di'o — sed sam'temp'e difin'as Di'o'n kiel la
”Plej Kaŝ'it'a'n el la Kaŝ'it'a'j”. Li vid'as la hom'o'n kiel migr'ant'o'n sur'voj'e al pli'a'j, sen'lim'a'j mond'o'j de Di'o — kaj Li
sam'temp'e atribu'as al li la respons'o'n por civilizaci'o kaj
kultur'o en tiu ĉi viv'o. Li sen'restrikt'e re'kon'as la ver'o'n kaj
misi'o'n de ĉiu'j antaŭ'a'j religi'o'j — sed Li ankaŭ kun'lig'as
tiu'j'n en grand'a panoram'o de unu sol'a Di'a Vol'o revelaci'iĝ'ant'a en ili. Kaj Li anticip'as la konsekvenc'o'j'n de tiu
ĉi nov'a, plej ampleks'a mond'percept'o por la mond'a politik'o:
de la iom-post-iom'a en'konduk'o de kolektiv'a sekur'ec-struktur'o por gard'i la mond'a'n pac'o'n, tra la establ'o de mond'a federaci'o, ĝis la fond'o de mond'kultur'o
konsci'iĝ'ant'a pri si'a plej valor'a trezor'o — hom'o'j, kiu'j en
plej'a sen'de'pend'o kaj mem'star'o serĉ'as la ver'o'n kaj je tio
kun'fand'as scienc'a'n kler'o'n kun etik'a'j kaj moral'a'j princip'o'j.
Bahá’u’lláh est'as la fond'int'o de Baha-ism'o, la religi'o, kiu hodiaŭ est'as dis'vast'iĝ'int'a super praktik'e la tut'a ter'glob'o. Tiu ĉi libr'et'o kun'met'as centr'a'j'n tekst'o'j'n el Li'a'j ampleks'a'j skrib'o'j kaj tiel ebl'ig'as unu'a'n al'ir'o'n al Li'a'j instru'o'j, el kiu'j la hom'ar'o pov'as ĉerp'i la inspir'o'j'n por front'i la ĝi'n defi'ant'a'j'n grand'eg'a'j'n spirit'a'j'n kaj soci'a'j'n problem'o'j'n kaj task'o'j'n. 1 1 Iom modif'it'a antaŭ'parol'o de Peter Spiegel el la german'lingv'a el'don'o.
Est'u mal'avar'a en prosper'o kaj dank'a en mizer'o.
Est'u ind'a je la fid'o de vi'a najbar'o kaj al'rigard'u li'n kun vizaĝ'o lum'a kaj amik'a.
Est'u trezor'o por la mizer'a'j, admon'o por la riĉ'ul'o'j, respond'o al la ve'kri'o de la sen'hav'a'j kaj hom'o kiu konsider'as si'a'n promes'o'n sankt'a.
Est'u just'a en vi'a juĝ'o kaj mal'trud'a en vi'a parol'o.
Neniu'n trakt'u mal'just'e kaj el'montr'u plej'a'n humil'o'n al ĉiu'j.
Est'u lamp'o por tiu'j vag'ant'a'j en mal'lum'o, ĝoj'font'o por la zorg'o'plen'a'j, mar'o por la soif'ant'o'j, haven'o por la aflikt'it'o'j, apog'o kaj defend'o por la viktim'o de sub'prem'ad'o.
Pro si'a'j honest'o kaj integr'o disting'iĝ'u vi'a'j ag'o'j.
Est'u hejm'o por la fremd'ul'o, balzam'o por la sufer'ant'o, fortik'a tur'o por la fug'ant'o.
Est'u okul'o por la blind'a'j kaj gvid'ant'a lum'o por la pied'o'j de la de'voj'iĝ'int'o'j.
Est'u ornam'aĵ'o por la vizaĝ'o de l’ver'o, est'u kron'o sur la frunt'o de l’sincer'o, kolon'o en la templ'o de l’moral'o, viv'ig'a spir'o por la korp'o de l’hom'ar'o, standard'o de la arme'o'j de l’just'o, gvid'stel'o sur la horizont'o de l’virt'o, ros'o por la fund'o de l’hom'kor'o, arke'o sur la mar'o de l’sci'o, sun'o sur la ĉiel'o de l’grac'o, gem'o en la diadem'o de l’saĝ'o, bril'a lum'o sur la firmament'o de vi'a generaci'o, frukt'o sur la arb'o de l’humil'ec'o.
Ni pet'as Di'o'n protekt'u vi'n kontraŭ la ard'o de ĵaluz'o kaj la frid'o de mal'am'o.
Li ver'e est'as proksim'a, pret'a respond'i.
Ho fil'o de l’hom'o! Vual'it'a en Mi'a antaŭ'memor'a est'o kaj en la pra'temp'a etern'ec'o de Mi'a esenc'o, Mi konsci'is Mi'a'n am'o'n al vi; tial Mi kre'is vi'n, gravur'is en vi'n Mi'a'n bild'o'n kaj revelaci'is al vi Mi'a'n bel'ec'o'n.
(Kaŝ'it'a'j Vort'o'j, arab'a 3 / The Hidden Words, p. 6) Kre'int'e la mond'o'n kaj ĉio'n, kio viv'as kaj mov'iĝ'as en ĝi, Li elekt'is, per la sen'per'a efik'o de Si'a liber'a kaj suveren'a vol'o, dot'i la hom'o'n per la unik'a disting'o kaj kapabl'o, kon'i Li'n kaj am'i Li'n — kapabl'o, kiu nepr'e dev'as est'i rigard'at'a kiel la gener'a impuls'o kaj ĉef'a cel'o por ĉio kre'it'a. . .
(Gleanings, 27:
2, p. 65)
Ĉiu'j'n afer'o'j'n Mi dezir'is por vi, kaj ankaŭ vi'n pro vi
mem.
(Gleanings, 122:
1, p. 260)
Ĉio ajn en la ĉiel'o'j kaj ĉio ajn sur la ter'o est'as rekt'a pruv'o por okaz'ant'a en ĝi revelaci'o de la atribut'o'j kaj nom'o'j de Di'o, ĉar en ĉiu atom'o est'as konserv'at'a'j la sign'o'j, kiu'j elokvent'e atest'as la revelaci'o'n de tiu Plej Grand'a Lum'o.
Ver'e, sen la potenc'o de tiu ĉi revelaci'o neni'u aĵ'o pov'us
ekzist'i. Kiel hel'a'j est'as la lum'o'j de sci'ad'o bril'ant'a'j en
atom'o kaj kiel vast'a'j la ocean'o'j de saĝ'ec'o ond'ant'a'j en
gut'o! Je plej alt'a grad'o tio valid'as por la hom'o, kiu el
inter ĉio kre'it'a est'as vest'it'a per la rob'o de tia'j donac'o'j
kaj est'as el'elekt'it'a por la glor'o de tia disting'o. Ĉar en li
potencial'e rivel'iĝ'as ĉiu'j atribut'o'j kaj nom'o'j de Di'o en tia
grad'o, kiu'n neni'u ali'a kre'aĵ'o ating'as aŭ super'as. Ĉiu'j ĉi
nom'o'j kaj atribut'o'j aplik'ebl'as al li. Ĉar tiel Li dir'is:
”La
hom'o est'as Mi'a mister'o, kaj Mi est'as li'a mister'o. ”
(Gleanings, 90:
1, p. 177)
En ĉiu el vi Mi perfekt'ig'is Mi'a'n kre'ad'o'n, tiel ke la grandioz'ec'o de Mi'a verk'o est'u plen'e rivel'at'a al la hom'o'j.
Sekv'as el tio, ke el si mem ĉiu hom'o est'is kaj est'os kapabl'a aprez'i la Bel'ec'o'n de Di'o, la Glor'at'a . . . Ĉar la kred'o de iu ajn hom'o de'pend'as nur de li mem.
(Gleanings, 75:
1, p. 143)
El la majest'a font'o kaj el la esenc'o de Li'a favor'o kaj mal'avar'o Li konfid'is al ĉio kre'it'a Sign'o'n de Si'a sci'ad'o, tiel
ke neni'u el Li'a'j kre'it'aĵ'o'j est'u sen'ig'it'a de si'a dot'o esprim'i, ĉiu laŭ si'a kapabl'o kaj rang'o, tiu'n ĉi sci'o'n. Tiu ĉi
sign'o est'as la spegul'o de Li'a bel'ec'o en la mond'o kre'it'a.
Ju pli grand'a la pen'o por fajn'ig'i tiu'n ĉi sublim'a'n kaj nobl'a'n spegul'o'n, des pli fid'ind'e ĝi reflekt'os la glor'o'n de la nom'o'j kaj atribut'o'j de Di'o kaj mal'kaŝ'os la mir'ind'aĵ'o'j'n de Li'a'j sign'o'j kaj sci'ad'o.
(Gleanings, 124:
2, p. 262)
Laŭ'rang'e la unu'a kaj primar'a inter tiu'j favor'o'j, kiu'j'n la Ĉio'pov'a don'is al la hom'o, est'as la kapabl'o de kompren'o. Ekip'ant'e li'n per tiu ĉi dot'o, Li hav'is neniu'n ali'a'n cel'o'n ol kapabl'ig'i Si'a'n kre'it'o'n ek'kon'i kaj re'kon'i la unu'sol'a'n ver'a'n Di'o'n – laŭd'at'a est'u Li'a glor'o. Tiu ĉi talent'o don'as al la hom'o la pov'o'n disting'i kaj percept'i la ver'o'n en ĉiu'j afer'o'j, gvid'as li'n al tio, kio est'as ĝust'a, kaj help'as li'n mal'kovr'i la mister'o'j'n de la kre'it'a mond'o. Laŭ'rang'e la du'a est'as la vid'pov'o, la ĉef'a il'o, per kiu li'a kompren'o pov'as funkci'i. La sens'o'j de aŭd'ad'o, de la kor'o kaj ali'a'j dev'as ankaŭ est'i kalkul'at'a'j inter la talent'o'j, per kiu'j la hom'a korp'o est'as dot'it'a. Super ĉio laŭd'at'a est'u la Ĉio'pov'a, Kiu kre'is tiu'j'n ĉi fort'o'j'n kaj aper'ig'is ili'n en la hom'a korp'o. Tiu'j talent'o'j est'as esenc'a'j propr'aĵ'o'j de la hom'o. Kio super'as ĉiu'j'n ali'a'j'n don'aĵ'o'j'n, kio laŭ si'a karakter'o est'as ne'detru'ebl'a kaj aparten'as al Di'o Mem, est'as la donac'o de Di'a Revelaci'o. Ĉiu bon'aĵ'o don'it'a de la Kre'int'o al la hom'o, ĉu materi'a, ĉu spirit'a, est'as sub'ord'ig'it'a sub tiu. Ĝi est'as kaj ĉiam est'os en si'a esenc'o la Pan'o, kiu de'ven'as el la ĉiel'o. Ĝi est'as la super'eg'a atest'o de Di'o, la plej klar'a pruv'o de Li'a ver'o, la sign'o de Li'a perfekt'a bon'kor'ec'o, la simbol'o de Li'a ĉio'n-ampleks'ant'a kor'favor'o, la pruv'o de Li'a am'o'plen'a providenc'o, la simbol'o de Li'a perfekt'eg'a grac'o. Ver'e, kiu re'kon'as en tiu ĉi Tag'o Li'a'n Manifest'iĝ'o'n, tiu ricev'as si'a'n part'o'n el tiu ĉi plej alt'a don'aĵ'o de Di'o.
(Gleanings, 95:
1 kaj 3, p. 194-195)
La hom'o est'as la plej alt'a talisman'o. Sed la mank'o de adekvat'a eduk'ad'o sen'ig'is li'n je tio, kio est'as li'a esenc'a posed'aĵ'o. Per unu vort'o el la buŝ'o de Di'o li est'is kre'it'a; per unu pli'a vort'o li est'is gvid'at'a re'kon'i la Font'o'n de si'a eduk'iĝ'o; per ankoraŭ unu al'don'a vort'o li'a'j rang'o kaj destin'o est'is garanti'it'a'j. . . Konsider'u la hom'o'n kiel min'ej'o'n riĉ'a'n je juvel'o'j de ne'taks'ebl'a valor'o. Nur eduk'ad'o ating'as, ke ĝi mal'kaŝ'as si'a'j'n trezor'o'j'n, kaj kapabl'ig'as la hom'o'j'n profit'i el tio.
(Gleanings, 122, p. 259-260) Se vi pov'us kompren'i, per kiu'j mir'ind'aĵ'o'j de Mi'a mal'avar'ec'o kaj donac'em'o Mi decid'is konfid'e dot'i vi'a'j'n anim'o'j'n, vi cert'e mal'lig'us vi'n el vi'a katen'ig'o al ĉio kre'it'a kaj ek'hav'us ver'a'n sci'o'n pri vi mem — sci'o'n egal'a'n al la kompren'o de Mi'a propr'a Est'o. Vi trov'us vi'n mem sen'de'pend'a'j de ĉio krom Mi kaj percept'us per vi'a intern'a kaj vi'a ekster'a okul'o, sam'e klar'e kiel evident'as la revelaci'o de Mi'a bril'a Nom'o, la en vi ond'ant'a'j'n mar'o'j'n de mi'a kor'favor'o kaj mal'avar'ec'o.
(Gleanings, 153:
6, p. 326-327)
Ho fil'o de l’spirit'o! Jen mi'a unu'a konsil'o:
Posed'u pur'a'n,
bon'vol'em'a'n kaj radi'ant'a'n kor'o'n, por ke vi'a est'u suveren'ec'o pra'temp'a, ne'pere'ont'a kaj ĉiam'daŭr'a.
(Kaŝ'it'a'j Vort'o'j, arab'a 1/ The Hidden Words, p. 5)
Ho amik'o, la kor'o est'as la rezid'ej'o de etern'a'j mister'o'j,
ne far'u ĝi'n hejm'o de efemer'a'j pens'o'j:
ne mal'ŝpar'u la
trezor'o'n de vi'a alt'valor'a viv'o sklav'iĝ'ant'e al tiu ĉi mond'o flug'e pas'ant'a. Vi ven'as el la mond'o de l’sankt'ec'o —
ne lig'u vi'a'n kor'o'n al la ter'o; vi est'as loĝ'ant'o en la kort'o de l’proksim'ec'o — ne elekt'u la hejm'o'n de l’polv'o.
(Sev'e'n Valleys, p. 35) Ho Mi'a Frat'o! Pur'a kor'o est'as kiel spegul'o; pur'ig'u ĝi'n, per la polur'il'o de am'o kaj mal'lig'it'ec'o, de ĉio ali'a krom Di'o, por ke en ĝi pov'u lum'i la ver'a sun'o kaj aŭror'i la etern'a maten'o. Tiam vi klar'e kompren'os la signif'o'n de ”Nek Mi'a ter'o nek Mi'a ĉiel'o Mi'n en'ten'as, sed en'ten'as Mi'n sol'e la kor'o de Mi'a fidel'a serv'ant'o”.
(Sev'e'n Valleys, p. 21) Pur'ig'u vi'a'n kor'o'n de la mond'o kaj ĉiu'j ĝi'a'j van'aĵ'o'j kaj ne toler'u, ke la am'o al fremd'ul'o ĝi'n en'ir'as kaj ek'loĝ'as en ĝi. Nur kiam vi pur'ig'as vi'a'n kor'o'n de ĉiu spur'o de tia am'o, la bril'o de la lum'o de Di'o pov'os ĵet'i si'a'n radi'ad'o'n sur ĝi'n, ĉar al neni'u Di'o don'is pli ol unu kor'o'n. . . Kaj ĉar la hom'a kor'o, tia kia Di'o ĝi'n form'is, est'as unu kaj ne'divid'it'a, konven'as al vi atent'i, ke ĝi'a inklin'o ankaŭ est'u unu kaj ne'divid'it'a. Tial do al'glu'iĝ'u per vi'a tut'a kor'inklin'o al Li'a am'o kaj de'ten'u vi'a'n kor'o'n de la am'o al iu ajn krom Li, por ke Li help'u vi'n merg'iĝ'i en la ocean'o de Li'a unu'ec'o. . .
(Gleanings, 114:
15, p. 237-238)
Kompren'i Li'a'j'n vort'o'j'n kaj kapt'i la senc'o'n de la el'dir'o'j de la ĉiel'a'j Bird'o'j neniel de'pend'as de hom'a kler'ec'o. Ĝi de'pend'as nur de la pur'ec'o de la kor'o, de la ĉast'ec'o de la anim'o kaj de la liber'ec'o de la spirit'o.
(Certitude, p. 211) Klin'u vi'a'j'n kor'o'j'n al la konsil'o'j de vi'a ver'a, vi'a ne'kompar'ebl'a Amik'o. . . La Vort'o de Di'o pov'as est'i kompar'at'a al ŝos'o, kies radik'o'j est'as plantitai en la kor'o'j de la hom'o'j. Est'as dev'ig'e al vi, akcel'i ĝi'a'n kresk'o'n per la viv'ant'a'j akv'o'j de saĝ'ec'o, per pur'a'j kaj sankt'a'j vort'o'j, por ke ĝi'a radik'o firm'e en'grund'iĝ'u kaj ĝi'a branĉ'ar'o etend'iĝ'u ĝis la ĉiel'o kaj ankoraŭ pli alt'e'n.
(Gleanings, 43:
9, p. 97)
Kiam la sincer'a am'ant'o kaj si'n'don'a amik'o ating'as la
ĉe'est'o'n de la Am'at'o, la bril'a bel'ec'o de la Ador'at'o kaj la
kor'a ard'o de la am'ant'o ek'flam'ig'os incendi'o'n, per kiu
for'brul'os ĉiu'j vual'o'j kaj kovr'o'j. Ver'e, ĉio, kio'n li hav'as,
de la kor'o ĝis la haŭt'o, est'os ek'flam'ig'it'a, tiel ke rest'os
neni'o krom la Amik'o.
(Sev'e'n Valleys, p. 36)
Ho Mi'a'j serv'ant'o'j! Se vi mal'kovr'us la kaŝ'it'a'j'n, la sen'bord'a'j'n ocean'o'j'n de Mi'a ne'detru'ebl'a riĉ'ec'o, vi cert'e taks'us la mond'o'n, ja eĉ la tut'a'n kre'it'aĵ'o'n, kiel neni'o'n.
Ig'u la flam'o'n de serĉ'ad'o brul'i en vi'a'j kor'o'j per tia ard'o, ke ĝi ebl'ig'u al vi ating'i Vi'a'n plej alt'a'n kaj plej majest'a'n cel'o'n — la ŝtup'o'n, sur kiu Vi pov'os proksim'iĝ'i al vi'a Plej-Am'at'a kaj unu'iĝ'i kun Li.
(Gleanings, 153:
2, p. 323)
Dum tiu ĉi migr'ad'o la vojaĝ'ant'o rest'ad'os en ĉiu'j land'o'j
kaj loĝ'ad'os en ĉiu'j region'o'j. En ĉiu vizaĝ'o li serĉ'as la
bel'ec'o'n de la Amik'o; kaj en ĉiu land'o li el'rigard'os al si'a
Am'at'o. Neniu'n kun'est'ad'o'n li evit'as kaj serĉ'as la kun'ul'ec'o'n de ĉiu ajn, por ke li ebl'e mal'kovr'u la sekret'o'n de
la Amik'o en iu anim'o aŭ ek'vid'u la bel'ec'o'n de la Am'at'o en iu vizaĝ'o.
(Sev'e'n Valleys, p. 7)
Ho Mi'a frat'o! Kiam ver'a serĉ'ant'o decid'iĝ'as sur'paŝ'i la pad'o'n de serĉ'ad'o, kiu konduk'as al la ek'kon'o de la Pra'glor'a, li dev'as antaŭ ĉio pur'ig'i kaj polur'i si'a'n kor'o'n, la sid'ej'o'n de la rivel'ad'o de la intern'a'j mister'o'j de Di'o, je la obskur'ig'a polv'o de ĉiu akir'it'a kler'o kaj je la sugest'o'j de la en'korp'iĝ'o'j de satan'a'j ĥimer'o'j. Li dev'as pur'ig'i si'a'n brust'o'n, la sankt'ej'o'n de fidel'a am'o al la Am'at'o, je ĉiu makul'o kaj sankt'ig'i si'a'n anim'o'n je ĉio aparten'ant'a al akv'o kaj argil'o, je ĉiu'j ombr'a'j kaj efemer'a'j lig'iĝ'o'j. Li dev'as tiel pur'ig'i si'a'n kor'o'n, ke neni'u rest'o de am'o aŭ mal'am'o plu konserv'iĝ'u en ĝi, por ke am'o ne inklin'ig'u li'n al devi'o, aŭ mal'am'o ne for'pel'u li'n de la ver'o.
La serĉ'ant'o dev'as ĉiu'temp'e fid'i al Di'o, dev'as for'turn'i si'n de la mond'ul'ar'o, mal'lig'i si'n de la mond'o de polv'o kaj al'kroĉ'iĝ'i al Tiu, Kiu est'as la Sinjor'o de la Sinjor'o'j. Li neniam rajt'as klopod'i alt'ig'i si'n super ali'a'j, dev'as for'lav'i de la tabel'o de si'a kor'o ĉiu'n spur'o'n de fier'o kaj vant'ec'o, dev'as al'kroĉ'i si'n al pacienc'o kaj si'n'don'em'o, observ'i silent'o'n kaj de'ten'i si'n de van'a parol'ad'o. Ĉar la lang'o est'as malic'a fajr'o, kaj tro'a parol'ad'o mort'ig'a venen'o.
Materi'a fajr'o for'konsum'as la korp'o'n, sed la fajr'o de la lang'o for'vor'as kaj kor'o'n kaj anim'o'n. La potenc'o de la unu'a daŭr'as nur difin'it'a'n temp'o'n, sed la efik'o'j de la ali'a tut'a'n jar'cent'o'n.
Tiu serĉ'ant'o ankaŭ taks'u kalumni'o'n kiel grav'a'n devi'o'n kaj ten'u si'n ekster ĝi'a reg'o, ĉar kalumni'ad'o esting'as la lum'o'n de la kor'o kaj sufok'as la viv'o'n de la anim'o. . .
Li help'u al la sen'hav'ul'o'j, kaj al la mizer'ul'o'j neniam rifuz'u si'a'n favor'o'n. Li montr'u afabl'ec'o'n al la best'o'j kaj des pli al si'a'j kun'hom'o'j, kiu'j ja est'as dot'it'a'j per la potenc'o esprim'iĝ'i. Li ne hezit'u ofer'i si'a'n viv'o'n por la Am'at'o kaj ne permes'u, ke la mal'aprob'o de la hom'o'j turn'u li'n for de la Ver'o. Li ne dezir'u por ali'a'j, kio'n li ne dezir'as por si mem, kaj ne promes'u, kio'n li ne plen'um'os. Plen'kor'e la serĉ'ant'o evit'u kun'est'ad'o'n kun mal'bon'ul'o'j kaj preĝ'u, ke est'u pardon'it'a'j ili'a'j pek'o'j. Li ekskuz'u la pek'int'o'n kaj neniam mal'estim'u ties mal'alt'a'n stat'o'n, ĉar neni'u sci'as, kia est'os li'a propr'a fin'o. Kiel oft'e en la hor'o de mort'o pek'int'o ating'as la esenc'o'n de la kred'o, kaj trink'ant'e la sen'mort'ig'a'n nektar'o'n, ek'flug'as al la ĉiel'a'j Kohort'o'j. Kaj kiel oft'e devot'a kred'ant'o en la hor'o de la ascend'o de si'a anim'o tiel ŝanĝ'iĝ'as, ke li fal'as en la plej abism'a'n fajr'o'n!. . .
Nur kiam la lamp'o de serĉ'ad'o, de plej serioz'a streb'ad'o, de sopir'a dezir'o, de pasi'a si'n'don'o, de fervor'a am'o, de rav'ig'o kaj ekstaz'o ek'lum'as en la kor'o de la serĉ'ant'o kaj la briz'o de Li'a kor'favor'o blov'as super li'a anim'o, la tenebr'o de erar'o dis'pel'ig'os, la nebul'o'j de dub'ad'o kaj mal'konfid'o lev'iĝ'os kaj la lum'o'j de sci'o kaj cert'ec'o en'volv'os li'a'n anim'o'n. En tiu hor'o la Mistik'a Herold'o, port'ant'a la ĝoj'ig'a'n mesaĝ'o'n de la Spirit'o, bril'e kiel la aŭror'o ek'lum'os el la Urb'o de Di'o, kaj per trombon-blov'o de ek'kon'o vek'os la kor'o'n, la anim'o'n kaj la spirit'o'n el la dorm'o de sen'atent'o. Tiam la mult'nombr'a'j favor'o'j kaj grac'o-el'vers'o'j de la sankt'a kaj etern'a Spirit'o hav'ig'os al la serĉ'ant'o tia'n nov'a'n viv'o'n, ke li trov'os si'n dot'it'a per nov'a okul'o, nov'a orel'o, nov'a kor'o kaj nov'a mens'o. Li kontempl'os pri la evident'a'j sign'o'j de la univers'o kaj penetr'os en la kaŝ'it'a'j'n mister'o'j'n de la anim'o. Rigard'ant'e per la okul'o de Di'o, li ek'vid'os en ĉiu atom'o pord'o'n, kiu konduk'os li'n al la ŝtup'o de plen'a cert'ec'o. Li mal'kovr'os en ĉiu'j afer'o'j la mister'o'j'n de Di'a Revelaci'o kaj la pruv'o'j'n de daŭr'a Manifest'ad'o.
Mi ĵur'as je Di'o! Kiu sur'paŝ'as la pad'o'n de gvid'o kaj serĉ'as ascend'i la alt'o'j'n de virt'ec'o por ating'i tiu'n ĉi glor'a'n kaj super'a'n ŝtup'o'n, tiu en'spir'os, eĉ el mil-mejl'a distanc'o, la bon'odor'o'n de Di'o kaj percept'os, kiel lev'iĝ'as la maten'a bril'o de di'a Gvid'o super la Aŭror'o de ĉiu'j afer'o'j. Ĉiu aĵ'o, kiel ajn mal'grand'a, est'os por li mal'kovr'o, gvid'ant'a li'n al li'a Am'at'o, la Cel'o de li'a serĉ'o. Tiel grand'a est'os la juĝ'kapabl'o de tiu ĉi serĉ'ant'o, ke li pov'os disting'i inter ver'o kaj mal'ver'o, sam'e klar'e kiel li disting'as sun'bril'o'n dis'de ombr'o. Kiam en la plej for'a'j angul'o'j de la Orient'o dispers'iĝ'as la dolĉ'a'j arom'o'j de Di'o, li cert'e re'kon'os kaj en'spir'os ili'a'n parfum'o'n, eĉ se li est'ad'us en la ekstrem'a fin'o de la Okcident'o. Sam'e, li klar'e disting'os ĉiu'j'n sign'o'j'n de Di'o — Li'a'j'n mir'ind'a'j'n el'dir'o'j'n, Li'a'j'n grandioz'a'j'n verk'o'j'n kaj potenc'a'j'n far'o'j'n — dis'de la ag'o'j, la vort'o'j kaj voj'o'j de la hom'o'j, sam'e kiel juvel'ist'o re'kon'as la gem'o'j'n inter la ŝton'o'j, aŭ kiel ĉiu hom'o disting'as inter printemp'o kaj aŭtun'o, varm'o kaj mal'varm'o.
Kiam la kanal'o de la hom'a anim'o est'as pur'ig'it'a je ĉiu'j mond'um'a'j kaj katen'ant'a'j lig'ig'o'j, ĝi nepr'e sent'os la spir'o'n de la Am'at'o el ne'mezur'ebl'a'j distanc'o'j kaj, gvid'at'a de ĝi'a bon'odor'o, ating'os kaj en'ir'os la Urb'o'n de Cert'ec.
Tiu ĉi Urb'o est'as neni'o ali'a ol la Vort'o de Di'o, revelaci'it'a en ĉiu epok'o kaj di'a misi'o.
(Gleanings, 125:
1 k. s. , p. 264)
La komenc'o de ĉiu'j afer'o'j est'as la ek'kon'o de Di'o, kaj la cel'o de ĉiu'j afer'o'j est'as la strikt'a obe'o al ĉio ajn, kio est'as mal'supr'e'n send'it'a el la plej alt'a ĉiel'o de la Di'a Vol'o, kiu tra'penetr'as ĉio'n, kio est'as en la ĉiel'o'j, kaj ĉio'n, kio est'as sur la ter'o.
(Gleanings, 2:
1, p. 5)
Tiu'j, kiu'j'n Di'o dot'is per kompren'em'o, sen'rezerv'e re'kon'os, ke la ordon'o'j fiks'it'a'j de Di'o konsist'ig'as la plej efik'a'n rimed'o'n por la konserv'ad'o de ord'o en la mond'o kaj
por la sekur'ec'o de ĝi'a'j popol'o'j. . . Ho vi popol'o'j de la
mond'o! Sci'u kun cert'ec'o, ke Mi'a'j ordon'o'j est'as la lamp'o'j de Mi'a am'o'plen'a providenc'o inter Mi'a'j ge'serv'ant'o'j
kaj la ŝlos'il'o'j de Mi'a grac'o por Mi'a'j kre'it'o'j. . .
(Gleanings, 155:
2, p. 331-332)
Ver'e, la leĝ'o'j de Di'o simil'as al la mar'o, kaj la hom'id'o'j al
la fiŝ'o'j — se ili nur kompren'us! Observ'i ili'n, tamen, oni
dev'as kun takt'o kaj saĝ'o. . .
(Cit'it'a en:
Synopsis and Codification, p. 4)
Vi demand'is Mi'n pri la natur'o de la anim'o. Sci'u ver'e, ke la anim'o est'as sign'o de Di'o, ĉiel'a juvel'o, kies real'o'n la plej kler'a'j hom'o'j ne kapabl'as kompren'i kaj kies mister'o'n neni'u mens'o, eĉ ne la plej sagac'a, rajt'as esper'i iam mal'kaŝ'i. Ĝi est'as la unu'a inter ĉiu'j kre'it'a'j aĵ'o'j, kiu proklam'as la perfekt'ec'o'n de si'a Kre'int'o, re'kon'as Li'a'n glor'o'n, ten'as si'n je Li'a ver'o kaj ador'klin'iĝ'as antaŭ Li. Se ĝi fidel'as al Di'o, ĝi reflekt'os Li'a'n lum'o'n kaj fin'fin'e re'ven'os al Li. Sed se ĝi mal'sukces'as est'i lojal'a al si'a Kre'int'o, ĝi far'iĝ'os viktim'o de ego'o kaj pasi'o kaj fin'e dron'os en ili'a'j profund'o'j.
(Gleanings, 82:
1, p. 158-159)
Sci'u, ke la anim'o de la hom'o est'as sankt'ig'it'a kaj sen'de'pend'a de ĉia kaduk'ec'o de korp'o aŭ mens'o. Ke mal'san'ul'o montr'as sign'o'j'n de mal'fort'ec'o, ŝuld'ig'as al la mal'help'o'j, kiu'j inter'ven'as inter li'a korp'o kaj li'a anim'o, ĉar
la anim'o mem rest'as ne'tuŝ'at'a de korp'a'j difekt'o'j. Rigard'u la lum'o'n de la lamp'o. Kvankam ekster'a objekt'o pov'as perturb'i ĝi'a'n radi'ad'o'n, la lum'o mem plu bril'as kun
ne'redukt'it'a intens'o. Sam'manier'e, ĉiu mal'san'o atak'ant'a la korp'o'n de la hom'o est'as mal'help'o, kiu de'ten'as la
anim'o'n manifest'i si'a'n en'nask'it'a'n fort'o'n kaj potenc'o'n.
Sed kiam ĝi for'las'as la korp'o'n, ĝi evident'ig'os tia'n super'ec'o'n kaj dis'volv'os tia'n influ'o'n, kia'j'n neni'u sur'ter'a energi'o pov'as egal'i. Ĉiu virt'a, ĉiu pur'ig'it'a kaj sankt'ig'it'a anim'o est'os dot'it'a per plej'a fort'eg'o kaj jubil'os en sen'lim'a ĝoj'o.
Rigard'u ankaŭ la sun'o'n, kiu mal'hel'ig'as pro la nub'o'j.
Observ'u, kiel ĝi'a bril'ec'o ŝajn'e mal'kresk'as, kvankam efektiv'e la font'o de la lum'o rest'as sen'ŝanĝ'a. La anim'o de la hom'o est'u kompar'at'a al la sun'o, kaj ĉiu'j afer'o'j sur'ter'a'j est'u rigard'at'a'j kiel li'a korp'o. Dum neni'u ekster'a obstakl'o inter'ven'as inter ambaŭ la korp'o kiel tut'o plu reflekt'os la lum'o'n de la anim'o kaj est'os sub'ten'at'a de ĝi'a fort'o. Sed tuj kiam vual'o ŝov'iĝ'as inter ili, la bril'ec'o de tiu lum'o ŝajn'as mal'kresk'i.
Rigard'u re'foj'e la sun'o'n, kiam ĝi est'as tut'e kaŝ'it'a mal'antaŭ la nub'o'j. Kvankam la ter'o ankoraŭ est'as hel'ig'at'a de ĝi'a lum'o, la lum'kvant'o est'as tamen konsider'ind'e redukt'it'a. Nur kiam la nub'o'j de'nov'e for'est'as, la sun'o pov'as re'e bril'i per si'a plen'a splend'o. Nek la ĉe'est'o de la nub'o nek ĝi'a for'est'o pov'as iel influ'i la en'nask'it'a'n bril'ec'o'n de la sun'o. La anim'o de la hom'o est'as la sun'o, per kiu li'a korp'o est'as ilumin'at'a kaj el kiu ĝi ricev'as si'a'n nutr'o'n, kaj tiel ĝi est'u kompren'at'a.
(Gleanings, 80:
2-4, p. 153-155)
Kaj nun pri vi'a demand'o koncern'e la hom'a'n anim'o'n kaj ĝi'a'n plu'viv'o'n post la mort'o. Sci'u ver'e, ke la anim'o post si'a el'korp'ig'o daŭr'e progres'os, ĝis ĝi ating'os la ĉe'est'o'n de Di'o, en stat'o kaj kondiĉ'o, kiu'j'n nek la evolu'o de epok'o'j kaj jar'cent'o'j, nek la vari'ad'o'j kaj hazard'o'j de ĉi tiu mond'o pov'os ŝanĝ'i. Ĝi ekzist'os tiel long'e, kiel ekzist'os la Regn'o de Di'o, Li'a suveren'ec'o, Li'a pov'o kaj Li'a potenc'o. Ĝi aper'ig'os la sign'o'j'n de Di'o kaj Li'a'j'n atribut'o'j'n kaj rivel'os Li'a'j'n indulg'em'o'n kaj favor'o'n.
La natur'o de la anim'o post la mort'o neniam pov'os est'i pri'skrib'at'a, kaj ne est'as dec'e kaj permes'it'e mal'kaŝ'i ĝi'a'n tut'a'n karakter'o'n al la okul'o'j de la hom'o'j. La Profet'o'j kaj Mesaĝ'ist'o'j de Di'o est'as mal'supr'e'n send'at'a'j kun la sol'a cel'o konduk'i la hom'ar'o'n al la rekt'a Voj'o de l’Ver'o. La cel'o de Ili'a revelaci'o est'as la eduk'ad'o de ĉiu'j hom'o'j, por ke en la hor'o de mort'o ili ascend'u al la tron'o de la Plej'alt'a en plej'a pur'ec'o kaj sankt'ec'o kaj en absolut'a mal'lig'it'ec'o. La lum'o, kiu'n tiu'j ĉi anim'o'j dis'radi'as, kaŭz'as la progres'o'n de la mond'o kaj la antaŭ'e'n'ig'o'n de ĝi'a'j popol'o'j. Ili simil'as al gist'o, kiu ferment'ig'as la mond'o'n de l’est'o, kaj konsist'ig'as la viv'o'fort'o'n, per kiu manifest'iĝ'as la art'o'j kaj mirakl'o'j de la mond'o.
(Gleanings, 81:
1, p. 155)
Ho fil'o de l’Plej'super'a! Mi far'is la mort'o'n ĝoj'port'ant'o'n
al vi. Pro kio vi mal'ĝoj'as? Mi ig'is la lum'o'n super'ŝut'i vi'n
per si'a splend'o. Kial vi vual'ig'as for de ĝi?
(Kaŝ'it'a'j Vort'o'j, arab'a 32 / The Hidden Words, p. 12)
Se vi avid'as tiu'n ĉi viv'o'n kaj ĝi'a'j'n vant'aĵ'o'j'n, vi est'us dev'int'a'j aspir'i ili'n, kiam vi est'is ankoraŭ en'ferm'it'a'j en la uter'o'j de vi'a'j patr'in'o'j, ĉar tiam vi konstant'e al'proksim'iĝ'is al ili, se vi nur pov'us tio'n percept'i. Ali'flank'e, ek'de kiam vi nask'iĝ'is kaj ating'is matur'ec'o'n, vi ĉiam pli re'tir'iĝ'is de la mond'o kaj al'tir'iĝ'is al la polv'o. Kial do vi tiel avid'e amas'ig'as la trezor'o'j'n de la ter'o, kiam vi'a'j tag'o'j est'as nombr'it'a'j kal vi'a'j ŝanc'o'j preskaŭ perd'it'a'j? Do, ĉu vi, mal'atent'a'j, ne vol'as for'sku'i vi'a'n dorm'em'o'n?
(Gleanings, 66:
4, p. 127)
Ho Mi'a'j serv'ant'o'j! Se vi kompren'us, kio'n mirakl'a'n el
Mi'a mal'avar'o kaj donac'em'o mi vol'as konfid'i al vi'a'j
anim'o'j, vi cert'e liber'ig'us vi'n de la lig'it'ec'o al ĉio kre'it'a
kaj ek'hav'us ver'a'n sci'o'n pri vi'a'j propr'a'j mem'o'j — sci'o'n,
kiu est'as la sam'a kiel la kompren'o de Mi'a propr'a Est'o.
(Gleanings, 153:
6, p. 326)
Ben'it'a est'as la punkt'o, kaj la dom'o, kaj la lok'o, kaj la urb'o, kaj la kor'o, kaj la mont'o, kaj la ŝirm'ej'o, kaj la kav'o, kaj la val'o, kaj la land'o, kaj la mar'o, kaj la insul'o, kaj la kamp'o, kie oni Di'o'n menci'as kaj Li'n laŭd'e glor'as.
(Preĝ'o'j / Bahá’í Prayers, p. iii) Ho Vi, Kiu est'as la Sinjor'o de ĉiu'j nom'o'j kaj la Far'int'o de la ĉiel'o'j! Mi pet'eg'as Vi'n je tiu'j, kiu'j est'as la Tag'iĝ'o'j de Vi'a ne'vid'ebl'a Esenc'o, la Plej Laŭd'eg'at'a, la Plej'glor'a, far'u mi'a'n preĝ'o'n fajr'o for'brul'ig'ont'a la vual'o'j'n, kiu'j ek'lud'as mi'n de Vi'a bel'ec'o, kaj lum'o, kiu gvid'os mi'n al la ocean'o de Vi'a Ĉe'est'o.
(Preĝ'o'j p. 61 / Bahá’í Prayers, p. 7-8) En'vok'u, ho Mi'a serv'ant'o, la vers'o'j'n de Di'o, kiu'j'n ricev'is vi, sam'kiel ili est'as en'vok'at'a'j de tiu'j proksim'iĝ'int'a'j al Li, por ke la dolĉ'ec'o de Vi'a melodi'o instig'u vi'a'n propr'a'n anim'o'n kaj al'tir'u la kor'o'j'n de ĉiu'j hom'o'j. Kiu tiel cit'as, en la privat'ec'o de si'a ĉambr'o, la vers'o'j'n revelaci'it'a'j'n de Di'o, kaŭz'os la dis'ig'ant'a'j'n anĝel'o'j'n de la Ĉio'pov'a dis'ig'i for'e'n la bon'odor'o'n de la vort'o'j el'buŝ'it'a'j de li kaj far'os la kor'o'n de ĉiu honest'ul'o alt'e'n'puls'i. Kvankam li ebl'e, unu'e, rest'as ne'konsci'a pri ĝi'a efekt'o, tamen la ben'o de la grac'o donac'it'a al li nepr'e dev'as pli aŭ mal'pli fru'e ek'influ'i je li'a anim'o. Tia'j est'as la mister'o'j de la Revelaci'o de Di'o dekret'it'a'j per la ben'a Vol'o de Tiu, Kiu est'as la Font'o de potenc'o kaj saĝ'o.
(Gleanings, 136:
2, p. 295)
Se iu cit'as nur unu vers'o'n de la Sankt'a Skrib'o en spirit'o de bril'a ĝoj'o, tio est'as pli bon'a por li, ol ted'it'e leg'ad'i
ĉiu'j'n Sankt'a'j'n Libr'o'j'n de Di'o, la Help'o en danĝer'o, la
Mem'ekzist'ant'a. Stud'u la sankt'a'j'n vers'o'j'n tia'kvant'e, ke
vi ne lac'iĝ'u kaj ne mal'vigl'iĝ'u. Ne ŝarĝ'u vi'a'j'n anim'o'j'n
per tio, kio el'ĉerp'as kaj sub'prem'as ili'n, sed mal'pez'ig'u
kaj lev'u ili'n, por ke sur la flug'il'o'j de la Sankt'a'j vers'o'j ili
sor'u al la tag'iĝ'ej'o de Li'a'j evident'a'j sign'o'j.
(Aqdas, 149, p. 73-74)
Ho kun'ul'o de Mi'a Tron'o! Ne aŭskult'u mal'bon'o'n kaj ne vid'u mal'bon'o'n, ne mal'alt'ig'u vi'n, nek suspir'u nek plor'u. Ne dir'u fi'aĵ'o'j'n, por ke oni ne dir'u ili'n al vi, kaj ne pli'grand'ig'u la kulp'o'j'n de ali'a'j, por ke vi'a'j propr'a'j kulp'o'j ne ŝajn'u grand'a'j; kaj ne dezir'u ies humil'iĝ'o'n, por ke vi'a propr'a humil'iĝ'o ne evident'iĝ'u. Pas'ig'u, do, la tag'o'j'n de vi'a viv'o, kiu'j est'as mal'pli ol foriluganta moment'o kun vi'a mens'o ne'makul'it'a, vi'a kor'o sen'makul'a, vi'a'j pens'o'j pur'a'j, kaj vi'a natur'o sankt'ig'it'a, por ke, liber'a kaj kontent'a, vi pov'u de'met'i ĉi tiu'n mort'em'a'n korp'o'n kaj ir'i al la mistik'a paradiz'o kaj rest'i en la etern'a regn'o por ĉiam.
(Kaŝ'it'a'j Vort'o'j, persa 44 / The Hidden Words, p. 37-38) Ho fil'o de l’est'o! Kiel vi pov'is forges'i vi'a'j'n propr'a'j'n kulp'o'j'n kaj okup'iĝ'i pri la kulp'o'j de ali'a'j? Kiu ajn far'as tio'n, est'as mal'ben'it'a de Mi.
(Kaŝ'it'a'j Vort'o'j, arab'a 26 / The Hidden Words, p. 11) Se vi rimark'as la pek'o'n de ali'ul'o, pri'silent'u ĝi'n, por ke Di'o pri'silent'u vi'a'n propr'a'n pek'o'n. Ver'e, Li est'as la Diskret'a, la Sinjor'o de grac'o plej abund'a.
(Son of the Wolf, p. 55)
Hom'a parol'o est'as real'o, kiu aspir'as ek'hav'i influ'o'n kaj kiu dev'as est'i moder'ig'at'a. Rilat'e ĝi'a'n influ'o'n, tiu ĉi de'pend'as de ĝi'a rafin'it'ec'o, kiu'n si'a'vic'e kondiĉ'as la pur'ec'o kaj mal'lig'it'ec'o de la kor'o'j. Rilat'e ĝi'a'n moder'ec'o'n, tiu ĉi dev'as est'i kombin'it'a kun takt'o kaj saĝ'o kiel est'as preskrib'it'e en la sankt'a'j Skrib'o'j kaj Epistol'o'j. Ĉiu vort'o est'as dot'it'a per spirit'o, tial la parol'ant'o aŭ klar'ig'ant'o si'a'j'n vort'o'j'n zorg'e dir'u je temp'o kaj cirkonstanc'o'j konven'a'j, ĉar la impres'o, kiu'n ĉiu vort'o kaŭz'as, klar'e evident'as kaj percept'ebl'as. . . Unu vort'o'n oni pov'as kompar'i kun fajr'o, ali'a'n kun lum'o, kaj la efik'o'n, kiu'n ambaŭ kaŭz'as, manifest'iĝ'as en la mond'o. Tial saĝ'a hom'o plen'a je sci'o prefer'e parol'u per vort'o'j mild'a'j kiel lakt'o, por ke la hom'id'o'j est'u nutr'at'a'j kaj edif'at'a'j per tio kaj ating'u la fin'a'n cel'o'n de l’hom'a ekzist'o, kiu est'as la stat'o de ver'a kompren'o kaj nobl'ec'o.
(Tablets, 11:
30, p. 172-173)
Neni'u saĝ'ul'o pov'as demonstr'i si'a'j'n sci'o'j'n ali'e ol per si'a'j
vort'o'j. Tiel evident'iĝ'as la signif'o de la Vort'o, kiel est'as
konfirm'it'e en ĉiu'j Skrib'o'j, ĉu el temp'o'j antikv'a'j aŭ modern'a'j. Ĉar est'as ĝi'a potenc'o kaj viv'ig'a spirit'o, per kiu
la popol'o de la mond'o ating'is tiel eminent'a'n pozici'o'n.
Krom'e, vort'o'j kaj el'dir'o'j est'u kaj impres'a'j kaj fund'e efik'a'j. Kiel ajn, neni'u vort'o ek'hav'os tiu'j'n ambaŭ kvalit'o'j'n antaŭ ol el'dir'it'a sol'e pro Di'o kaj kun dec'a respekt'o por la kondiĉ'o'j de la okaz'o kaj de la hom'o'j.
(Tablets, 11:
29, p. 172)
Inter'rilat'u kun ĉiu'j hom'o'j. . . en spirit'o de afabl'ec'o kaj kamarad'ec'o. Se vi sci'as pri iu ver'o, se vi posed'as juvel'o'n, kiu'n ali'a'j mal'hav'as, divid'u ĝi'n kun ili per parol'o plej afabl'a kaj bon'vol'a. Se ĝi est'as akcept'it'a, se ĝi plen'um'as vi'a'n intenc'o'n, vi'a cel'o est'as ating'it'a. Se iu mal'akcept'as ĝi'n, las'u li'n kaj pet'u Di'o'n li'n gvid'i. Gard'u vi'n, ke vi ne trakt'u li'n brusk'e. Afabl'a lang'o est'as kiel magnet'o por la hom-kor'o'j. Ĝi est'as la pan'o de la spirit'o, ĝi vest'as la vort'o'j'n per signif'o, ĝi est'as la fontan'o de la lum'o de saĝ'ec'o kaj kompren'em'o.
(Gleanings, 132:
5, p. 289)
La font'o de ĉio bon'a est'as fid'i Di'o'n, sub'met'ig'i al Li'a ordon'o kaj kontent'i pri Li'a sankt'a vol'o kaj bon'plaĉ'o.
La esenc'o de saĝ'ec'o est'as obe'i Di'o'n, trem'i antaŭ Li'a skurĝ'o kaj pun'o kaj tim'i Li'a'n juĝ'o'n kaj ordon'o'n.
La esenc'o de religi'o est'as atest'i pri tio revelaci'it'a de la Sinjor'o kaj observ'i, kio'n Li ordon'is en Si'a potenc'a Libr'o.
La font'o de ĉia glor'o est'as akcept'i ĉio'n ajn don'it'a'n de la Sinjor'o kaj kontent'i pri tio, kio'n Di'o ordon'is.
La esenc'o de am'o est'as por la hom'o turn'i si'a'n kor'o'n al la Am'at'o, for'tranĉ'i si'n de ĉio ajn krom Li kaj dezir'i neni'o'n krom tio, kio est'as la dezir'o de li'a Sinjor'o.
Ver'a re'memor'o est'as menci'i la Sinjor'o'n, la Ĉiel-Laŭd'at'a'n, kaj forges'i pri ĉio ajn krom Li.
Ver'a fid'o est'as por la serv'ant'o el'far'i si'a'n profesi'o'n kaj si'a'j'n dev'o'j'n en tiu ĉi mond'o, firm'e ten'iĝ'i je la Sinjor'o kaj serĉ'i neni'o'n ol nur Li'a'n grac'o'n, ĉar en Li'a'j man'o'j trov'iĝ'as la destin'o de ĉiu'j Li'a'j serv'ant'o'j.
La esenc'o de mal'kroĉ'iĝ'o est'as por la hom'o turn'i si'a'n rigard'o'n al la kort'eg'o de Di'o, en'ir'i Li'a'n Ĉe'est'o'n, akir'i Li'a'n aprob'o'n kaj star'i kiel atest'ant'o antaŭ Li.
La esenc'o de ver'a kompren'o est'as atest'i si'a'n propr'a'n povr'ec'o'n kaj sub'met'iĝ'i al la Vol'o de la Sinjor'o, la Suveren'a, la Grac'a, la Ĉio-Potenc'a.
La font'o de kuraĝ'o kaj potenc'o est'as antaŭ'e'n'ig'i la Vort'o'n de Di'o kaj sen'ŝancel'e star'i en Li'a Am'o.
La esenc'o de karitat'o est'as por la serv'ant'o menci'i la ben'o'j'n de si'a Sinjor'o kaj esprim'i si'a'n dank'o'n al Li ĉiu'temp'e kaj ĉia'kondiĉ'e.
La esenc'o de kred'o est'as far'i pok'e da vort'o'j kaj mult'e da ag'o'j; ĉar sci'u ver'e, ke tiu pli vort'ig'ant'a ol ag'ant'a est'u prefer'e mort'a ol viv'a.
La esenc'o de ver'a sekur'ec'o est'as gard'i silent'o'n, prezent'i al si la fin'o'n de la afer'o'j kaj rezign'i pri la mond'o.
La komenc'o de grand'anim'ec'o est'as, kiam hom'o util'ig'as si'a'j'n hav'aĵ'o'j'n por si mem, por si'a famili'o kaj por la mal'riĉ'ul'o'j el inter li'a'j sam'kred'an'o'j.
La esenc'o de bon'fart'o est'as am'i Mi'n; kiu Mi'n am'as, ĉio'n posed'as, kaj kiu Mi'n ne am'as, tiu ver'e aparten'as al la povr'a'j kaj sen'hav'a'j. Tio ĉi est'as kio'n la Fingr'o de l’Glor'o kaj Bril'eg'o revelaci'is.
La font'o de ĉio mal'bon'a est'as por la hom'o for'turn'i si'n de si'a Sinjor'o kaj kroĉ'i si'a'n kor'o'n al afer'o'j profan'a'j.
La plej ard'a fajr'o est'as pri'dub'i la sign'o'j'n de Di'o, vant'e disput'i pri tio, kio'n Li revelaci'is, ne'i Li'n kaj orgojl'e si'a'n ego'o'n ekspon'i antaŭ Li.
La font'o de ĉia kler'o est'as la sci'o pri Di'o, plej alt'ig'it'a est'u Li'a Glor'o, kaj tiu ĉi ne akir'ebl'as krom nur per la kon'o de Li'a Di'a Manifest'iĝ'o.
La esenc'o de mal'nobl'iĝ'o est'as for'las'i la ombr'o'n de la Mal'avar'a kaj serĉ'i ŝirm'o'n ĉe la Mal'bon'a.
La font'o de devi'o est'as mal'kred'i je la Unu ver'a Di'o, konfid'i si'n al ali'a krom nur al Li kaj fuĝ'i Li'a'n Ordon'o'n.
Ver'a'n perd'o'n sufer'as tiu, kies tag'o'j pas'is en plen'a ignor'o pri si mem.
La esenc'o de ĉio al vi revelaci'it'a de Ni est'as just'ec'o, est'as por la hom'o liber'ig'i si'n de vant'a'j kapric'o'j kaj imit'ad'o'j, percept'i per la okul'o de l’unu'ec'o la glor'a'n far'o'n de Li'a'j man'o'j kaj rigard'i ĉio'n ajn per la okul'o de l’serĉ'ant'o.
Tiel Ni instru'is vi'n, manifest'is por vi Vort'o'j'n de Saĝ'ec'o, ke vi est'u dank'o'plen'a al la Sinjor'o, vi'a Di'o, kaj glor'u pri tio inter ĉiu'j popol'o'j.
(Tablets, 10:
1 k. s. , p. 155-157)
Ho fil'o de l’polv'o! Ver'e, Mi dir'as al vi:
El ĉiu'j hom'o'j la
plej neglekt'a est'as tiu vant'e disput'ant'a kaj streb'ant'a si'n
mem alt'ig'i super si'a'n frat'o'n. Dir'u, ho ge'frat'o'j! Las'u
far'o'j'n, ne vort'o'j'n, est'i vi'a ornam'o.
(Kaŝ'it'a'j Vort'o'j, persa 5 / The Hidden Words, p. 24) Sci'o'j est'as kvazaŭ flug'il'o'j por la viv'o de l’hom'o, kaj kvazaŭ eskal'o por li'a ascend'o. Ĉiu dev'as ili'n akir'i. Tamen, est'u stud'at'a'j tia'j scienc'o'j, kiu'j don'as profit'o'n al la popol'o'j de la ter'o kaj ne tia'j, kiu'j per vort'o'j komenc'iĝ'as kaj per vort'o'j fin'iĝ'as. Grand'a est'as ver'e la serv'o'j al la popol'o'j de la mond'o, kiu'j'n pov'as scienc'o kaj teknik'o pretend'i por si. Ver'e, sci'o'j est'as efektiv'a trezor'o por la hom'o kaj font'o de glor'o, de riĉ'o, de ĝoj'o, de majest'o, de gaj'o kaj seren'o por li.
(Tablets, 5:
15, p. 51-52)
Ho Mi'a'j serv'ant'o'j! Vi est'as la arb'o'j de Mi'a ĝarden'o, vi
dev'as produkt'i bon'a'j'n kaj mirakl'a'j'n frukt'o'j'n, por ke vi
mem kaj ali'a'j de tio profit'u. Tial est'as dev'ig'e por ĉiu
okup'iĝ'i je meti'o aŭ profesi'o, ĉar en tio trov'iĝ'as la sekret'o de bon'stat'o, ho hom'o'j de kompren'o! Ĉar rezult'o'j de'pend'as de rimed'o'j, kaj la grac'o de Di'o est'u al vi ĉiel sufiĉ'a. Arb'o'j sen'frukt'a'j est'is kaj ĉiam est'os por la fajr'o.
(Kaŝ'it'a'j Vort'o'j, persa 80 / The Hidden Words, p. 50)
Je la just'ec'o de la unu'sol'a ver'a Di'o! Se nur split'o el juvel'o perd'iĝ'us kaj en'tomb'iĝ'us sub mont'o ŝton'a kaj est'us kaŝ'it'a trans'e de l’sep mar'o'j, tamen la Man'o de l’Ĉio'potenc'a ĝi'n cert'e en tiu ĉi Tag'o rivel'us, pur'a kaj sen'ig'it'a je skori'o'j.
(Cit'it'a en:
Advent of Divine Justic'e, p. 80)
Tiu, kiu akir'os el la akv'o'j de Mi'a Revelaci'o, gust'um'os
ĉiu'j'n ne'ĝen'ebl'a'j'n ĝu'o'j'n ordon'it'a'j'n de Di'o ek de la komenc'o sen'komenc'a ĝis la fin'o sen'fin'a.
(Cit'it'a en:
World Order, p. 107)
Mi'a cel'o est'as neni'o ali'a ol la pli'bon'ig'o de la mond'o kaj la trankvil'o de ĝi'a'j popol'o'j. La bon'fart'o de la hom'ar'o, ĝi'a pac'o kaj ĝi'a sekur'ec'o est'os ne'ating'ebl'a'j, antaŭ ol ĝi'a unu'ec'o est'os firm'e star'ig'it'a. Tiu unu'ec'o ne pov'as est'i ating'it'a, dum la konsil'o'j revelaci'it'a'j de la Plum'o de la Plej'alt'a sufer'as mal'atent'o'n kaj neglekt'o'n.
(Gleanings, 131:
2, p. 286)
La vort'o de Di'o est'as lamp'o, kies lum'o est'as la jen'a el'dir'o:
Vi est'as la frukt'o'j de unu arb'o kaj la foli'o'j de unu
branĉ'o. Inter'rilat'u en plej grand'a am'o kaj harmoni'o, en
amik'ec'o kaj kamarad'ec'o. Li, Kiu est'as la Sun'o de l’Ver'o,
est'as Mi'a atest'ant'o! Tiel potenc'a est'as la lum'o de unu'ec'o, ke ĝi pov'as hel'ig'i la tut'a'n mond'o'n. La unu'sol'a ver'a
Di'o, Kiu kon'as ĉiu'j'n afer'o'j'n, Mem atest'as la prav'ec'o'n
de tiu'j vort'o'j.
(Gleanings, 132:
3, p. 288)
Ke la divers'a'j komun'um'o'j de la ter'o kaj la mult'nombr'a'j
religi'a'j sistem'o'j neniel rajt'as nutr'i sent'o'j'n de mal'amik'ec'o inter la hom'o'j, tio aparten'as en tiu ĉi Tag'o al la esenc'o de la Kred'o de Di'o kaj de Li'a Religi'o. Tiu'j ĉi princip'o'j
kaj leg'o'j, tiu'j ĉi firm'e star'ig'it'a'j kaj potenc'a'j sistem'o'j, de'ven'as el unu Font'o kaj est'as la radi'o'j de unu Lum'o. Ke ili
diferenc'as unu'j de la ali'a'j, dev'as est'i al'juĝ'it'a al la variant'a'j
postul'o'j de la epok'o'j, en kiu'j ili est'is proklam'at'a'j.
(Gleanings, 132:
1, p. 287-288)
La sankt'ej'o de unu'ec'o est'as star'ig'it'a; ne rigard'u unu la ali'a'n kiel fremd'ul'o'j'n. Vi est'as la frukt'o'j de unu arb'o kaj la foli'o'j de unu branĉ'o. . .
(Gleanings, 112:
1, p. 218)
Ne glor'u si'n tiu, kiu am'as si'a'n propr'a'n land'o'n, sed tiu,
kiu am'as la tut'a'n mond'o'n. La ter'o est'as nur unu land'o,
kaj ĉiu'j hom'o'j ĝi'a'j civit'an'o'j.
(Tablets, 11:
13, p. 167)
Ho id'o'j de hom'o'j! Ĉu vi ne sci'as, kial Mi kre'is vi'n ĉiu'j'n
el la sam'a polv'o? Por ke neni'u si'n alt'ig'u super la ali'a.
Kontempl'u konstant'e en vi'a'j kor'o'j, kia'manier'e vi est'as kre'it'a'j. Pro tio, ke Ni kre'is vi'n ĉiu'j'n el la sam'a substanc'o, vi dev'as est'i kiel unu'sol'a anim'o, marŝ'i per la sam'a'j pied'o'j, manĝ'i per la sam'a buŝ'o, kaj rest'ad'i en la sam'a land'o, por ke el'de vi'a plej intern'a est'o per'e de vi'a'j far'o'j kaj ag'o'j, la sign'o'j de unu'ec'o kaj la esenc'o de mal'lig'it'ec'o est'u manifest'at'a'j. Tia est'as Mi'a konsil'o al vi, ho kohort'o'j de l’lum'o! Atent'u ĉi tiu'n konsil'o'n, por ke vi akir'u la frukt'o'n de sankt'ec'o de l’arb'o mir'e glor'a.
(Kaŝ'it'a'j Vort'o'j, arab'a 68 / The Hidden Words, p. 20-21) Kompar'u la mond'o'n kun la hom'a korp'o, kiu'n, kvankam komplet'a kaj perfekt'a je si'a kre'o, pro divers'a'j kial'o'j aflikt'as serioz'a'j perturb'o'j kaj mal'san'o'j. Eĉ ne unu tag'o'n ĝi ek'hav'as trankvil'o'n, mal'e, ĝi'a mal'san'ec'o serioz'e kresk'as, ĉar ĝi fal'is en la man'o'j'n de ignor'a'j kurac'ist'o'j, kiu'j sen'brid'ig'is si'a'j'n propr'a'j'n dezir'o'j'n kaj grav'e erar'is. Kaj se foj'e, pro la fleg'o de kapabl'a kurac'ist'o, iu membr'o de tiu korp'o re'san'iĝ'is, la ceter'o tamen rest'is aflikt'it'a kiel antaŭ'e. Kio'n la Etern'ul'o ordon'is kiel suveren'a'n kurac'il'o'n kaj plej fort'a'n rimed'o'n por re'san'ig'i la tut'a'n mond'o'n, est'as la unu'iĝ'o de ĉiu'j popol'o'j en unu universal'a Religi'o, unu komun'a Kred'o. Tio tut'e ne est'as ating'ebl'a krom per la potenc'o de lert'a, ĉio'pov'a kaj inspir'it'a Kurac'ist'o. . .
(Gleanings, 120:
1 kaj 3, p. 254-255)
En tiu ĉi epok'o, nov'a viv'o vigl'as en ĉiu'j popol'o'j de la ter'o; kaj ĝis nun neni'u mal'kovr'is ĝi'a'n kaŭz'o'n aŭ percept'is ĝi'a'n motiv'o'n. . .
(Gleanings, 96:
2, p. 196)
Tiu, Kiu est'as vi'a Sinjor'o, la Plej'kompat'em'a, vart'as en
Si'a kor'o la dezir'o'n vid'i la tut'a'n hom'ar'o'n kiel unu anim'o'n kaj unu korp'o'n. Rapid'u akir'i vi'a'n porci'o'n el la
favor'o kaj grac'o de Di'o en tiu ĉi Tag'o, kiu eklips'as ĉiu'j'n
ali'a'j'n Tag'o'j'n kre'it'a'j'n.
(Gleanings, 107:
1, p. 214)
Ve, la vent'o'j de mal'esper'o blov'ad'as el ĉiu direkt'o, kaj la mal'pac'o, kiu divid'as kaj aflikt'as la hom'ar'o'n, kresk'ad'as ĉiu'tag'e. La sign'o'j de okaz'ont'a'j konvulsi'o'j kaj ĥaos'o est'as nun disting'ebl'a'j, ĉar la aktual'a ord'o hav'as lament'ind'a'j'n mank'o'j'n.
(Gleanings, 110:
1, p. 216)
La mond'o sufer'as pro akuŝ'o'dolor'o, kaj ĝi'a mal'trankvil'o kresk'as tag'o'n post tag'o. Ĝi fiks'iĝ'as je ribel'ad'o kaj
mal'kred'o. Tia est'os ĝi'a stat'o, ke mal'kovr'i ĝi'n nun ne
est'us konven'e kaj dec'e.
(Gleanings, 61:
12, p. 118)
En ĉiu'j afer'o'j moder'ec'o est'as dezir'ind'a. Se io est'as far'at'a eksces'e, tiam ĝi montr'iĝ'os font'o de mal'bon'o. Rigard'u la civilizaci'o'n de la Okcident'o, kiel ĝi perturb'as
kaj mal'trankvil'ig'as la popol'o'j'n de la mond'o. Infer'a
maŝin'o est'as el'pens'it'a kaj montr'iĝ'as arm'il'o, tiel detru'a,
tiel kruel'a, kia'n oni neniam antaŭ'e vid'is aŭ aŭd'is. Pur'ig'o
el tia profund'e radik'ant'a kaj ĉio'n ampleks'ant'a putr'ec'o
efektiv'iĝ'os nur, se la popol'o'j de la mond'o unu'iĝ'as en si'a
klopod'o pri komun'a cel'o kaj akcept'as unu universal'a'n
kred'o'n. . . Strang'a'j, perpleks'ig'a'j afer'o'j ekzist'as en la
ter'o; sed ili est'as kaŝ'it'a'j antaŭ la mens'o'j kaj kompren'o
de la hom'o'j. Tiu'j objekt'o'j kapabl'as ŝanĝ'i la tut'a'n ter'a'n
atmosfer'o'n, kaj kontaĝ'o kun ili est'us mort'ig'a.
(Tablets, 6:
31 kaj 32, p. 69)
Nepr'e ven'os temp'o, kiam dev'ig'a neces'o okaz'ig'i vast'a'n, ĉio-ampleks'a'n kun'ven'o'n de l’hom'o'j est'os universal'e re'kon'at'a. La reg'ant'o'j kaj reĝ'o'j de la ter'o dev'os ĉe'est'i kaj, part'o'pren'ant'e ĝi'a'j'n konsil'iĝ'o'j'n, dev'os konsider'i tia'j'n voj'o'j'n kaj rimed'o'j'n, kiu'j met'os la fundament'o'n de la Grand'a Pac'o tut'mond'a inter la hom'o'j. Tia pac'o postul'as, ke la Grand'a'j Potenc'o'j decid'u, pro la trankvil'ec'o de la popol'o'j sur la ter'o, ke ili plen'e akord'iĝ'u inter si. Se iu reg'o milit'as kontraŭ ali'a, ĉiu'j kun'e dev'as lev'iĝ'i kaj mal'ebl'ig'i li'n. Se tio est'os plen'um'it'a, la naci'o'j de la mond'o ne plu bezon'os arm'il'o'j'n, krom por konserv'i la sekur'ec'o'n de si'a'j regn'o'j kaj por gard'i la intern'a'n ord'o'n en si'a'j teritori'o'j.
(Gleanings, 117:
1, p. 249)
Por ĉiu'j popol'o'j de la mond'o est'as dev'ig'e, el'sark'i si'a'j'n
diskord'o'j'n kaj rest'ad'i en perfekt'a unu'ec'o kaj pac'o sub
la ombr'o de l’Arb'o de Li'a ŝirm'o kaj am'zorg'o. . . La hodiaŭ'a ord'o baldaŭ est'os for'bala'it'a kaj nov'a ord'o dis'volv'it'a anstataŭ'e.
(Gleanings, 4:
1, p. 6)
La ofic'ist'o'j de la Dom'o de Just'ec'o hav'as la dev'o'n akcel'i
la establ'o'n de la Minor'a Pac'o, por ke la popol'o'j de la
ter'o liber'iĝ'u de la ŝarĝ'o de eksces'a'j ŝtat'a'j el'spez'o'j. Tio
ĉi est'as dev'ig'a kaj nepr'e esenc'a, des pli ĉar mal'amik'ad'o kaj konflikt'ad'o est'as la ver'a'j kial'o'j de aflikt'o kaj mizer'o. 2
(Tablets, 7:
19, p. 89)
Est'as la dev'o de la reg'ant'o'j de la mond'o. . . aŭ de la ministr'o'j de la ter'o kun'e inter'konsil'iĝ'i kaj elekt'i unu el la
ekzist'ant'a'j lingv'o'j aŭ nov'a'n lingv'o'n instru'ot'a'n al la
infan'o'j en ĉiu'j lern'ej'o'j de la mond'o, kaj sam'e unu skrib'o'n. Tiel la tut'a ter'o est'os fin'e konsider'at'a kiel unu'nur'a land'o. 3
(Tablets, 3:
6, p. 22)
2 Bahá’u’lláh disting'as inter la ”Minor'a Pac'o”, tut'mond'a packon-trakt'o,
kaj la ”Plej Grand'a Pac'o”, pli post'e unu'ig'ant'a ĉiu'j'n popol'o'j'n en unu just'a kaj harmoni'a tut'mond'a soci'o reg'at'a de unu sam'a kred'o. La (Universal'a) Dom'o de Just'ec'o est'as la plej alt'a instanc'o en la administr'a struktur'o de la bahaa mond'komun'um'o.
3 Bahá’u’lláh preskrib'as la adopt'o'n de universal'a lingv'o kaj skrib'o. Li'a'j skrib'o'j antaŭ'vid'as du ŝtup'o'j'n en tiu procez'o. La unu'a ŝtup'o konsist'as en la elekt'o de ekzist'ant'a aŭ invent'it'a lingv'o, kiu tiam est'os instru'at'a en ĉiu'j lern'ej'o'j de la mond'o kiel du'a (help'a) apud la ge'patr'a'j lingv'o'j. La reg'ist'ar'o'j de la mond'o per'e de si'a'j parlament'o'j est'as al'vok'at'a'j efektiv'ig'i tiu'n ĉi grav'eg'a'n leĝ'o'n. La du'a ŝtup'o, en la dist'a futur'o, est'os la fin'a adopt'o de unu sol'a lingv'o kaj komun'a skrib'o por ĉiu'j sur'ter'e. (Aqdas, p. 250)
Ĉiu juĝ'kapabl'a hom'o migr'ant'a sur'ter'e efektiv'e hont'as konsci'ant'e, ke tio, al kio li ŝuld'as si'a'n bon'stat'o'n, si'a'n riĉ'ec'o'n, si'a'n potenc'o'n, si'a'n super'ec'o'n, si'a'n progres'o'n kaj ĉiu'n si'a'n fort'o'n, est'as laŭ la vol'o de Di'o la nud'a ter'o, kiu'n ĉiu'j hom'o'j tret'ad'as per si'a'j pied'o'j. Sen'dub'e, ĉiu kiu konsci'as pri tiu ĉi ver'o, est'os pur'ig'it'a kaj sankt'ig'it'a de ĉia fier'o, arogant'ec'o kaj orgojl'o.
(Son of the Wolf, p. 44) Pri kio vi rajt'as fanfaron'i? Ĉu est'as vi'a mang'aĵ'o kaj trink'aĵ'o, pri kiu vi fier'as, ĉu est'as la trezor'o'j, kiu'j'n vi akumul'as en vi'a'j kest'o'j, la divers'ec'o kaj la valor'o de la ornam'aĵ'o'j, per kiu'j vi dekor'as vi'n? Se ver'a glor'o konsist'us en la posed'o de tiel pas'em'a'j objekt'o'j, tiam la ter'o, sur kiu vi ir'as, nepr'e dev'us fanfaron'i antaŭ vi, ĉar laŭ la decid'o de la Ĉio'pov'a ĝi proviz'as kaj donac'as al vi ĝust'e tiu'j'n afer'o'j'n. Profund'e en ĝi est'as en'ten'at'a ĉio, kio'n vi posed'as, sam'kiel Di'o tio'n ordon'is. El ĝi, kiel sign'o'n de Li'a mal'avar'o, vi ĉerp'as vi'a'j'n riĉ'aĵ'o'j'n.
(Gleanings, 118:
7, p. 252-253)
Se hom'o ŝat'as dekor'i si'n per la ornam'aĵ'o'j de la ter'o,
port'i ĝi'a'j'n vest'aĵ'o'j'n kaj ĝu'i la bon'o'n, kiu'n ĝi kapabl'as
donac'i, tio ne pov'as mal'util'i al li, se li ne permes'as, ke
io ŝov'iĝ'u inter li kaj Di'o; ĉar Di'o destin'is ĉiu'j'n bon'aĵ'o'j'n,
ĉu ili kre'iĝ'is en la ĉiel'o aŭ sur la ter'o, por tiu'j el Li'a'j serv'ant'o'j, kiu'j ver'e kred'as je Li.
(Gleanings, 128:
4, p. 276)
Ho fil'o de l’spirit'o! La plej am'at'a el ĉiu'j afer'o'j antaŭ Mi'a'j okul'o'j est'as Just'ec'o; ne turn'u vi'n for de ĝi, se vi dezir'as Mi'n, kaj ne mal'atent'u ĝi'n, por ke Mi fid'u al vi.
Per ĝi'a help'o vi vid'os per vi'a'j propr'a'j okul'o'j kaj ne per la okul'o'j de l’ali'ul'o'j kaj vi kon'os per vi'a propr'a kon'ad'o kaj ne per'e de l’kon'ad'o de vi'a'j proksim'ul'o'j. Kontempl'u pri ĉi tio en vi'a kor'o, kiel dec'as al vi est'i. Ver'e, just'ec'o est'as Mi'a donac'o al vi kaj la sign'o de Mi'a mizerikord'o. Lok'u ĝi'n, do, antaŭ vi'a'j okul'o'j.
(Kaŝ'it'a'j Vort'o'j, arab'a 2 / The Hidden Words, p. 5-6) La lum'o de l’hom'o est'as just'ec'o. Ne esting'u ĝi'n per la malic'a'j vent'o'j de sub'prem'ad'o kaj tiran'ec'o. La cel'o de just'ec'o est'as la efektiv'ig'o de unu'ec'o inter la hom'o'j.
(Tablets, 6:
26, p. 66-67)
Neni'u lum'o est'as kompar'ebl'a al la lum'o de just'ec'o. La
star'ig'o de ord'o en la mond'o kaj la trankvil'o de la naci'o'j de'pend'as de ĝi.
(Son of the Wolf, p. 28-29) Ho fil'o de hom'o! Se vi'a okul'o est'as turn'it'a al mizerikord'o, for'las'u la afer'o'j'n, kiu'j don'as profit'o'n al vi kaj firm'e ten'iĝ'u je tio, kio util'as al la hom'ar'o. Kaj se vi'a okul'o est'as turn'it'a al just'ec'o, elekt'u por vi'a proksim'ul'o, kio'n vi elekt'as por vi mem.
(Tablets, 6:
20, p. 64)
La ekvilibr'o de la mond'o est'as renvers'it'a pro la vibr'a influ'o de tiu ĉi plej grand'a, tiu ĉi nov'a Universal'a Ord'o.
La bon'ord'a viv'o de la hom'ar'o revoluci'e ŝanĝ'iĝ'as pro la efik'o de tiu ĉi unik'a, tiu ĉi mir'ind'a Sistem'o, kia'n mort'em'a'j okul'o'j ĝis nun neniam vid'is.
(Gleanings, 70:
1, p. 136)
Inter'rilat'u kun la sekv'ant'o'j de ĉiu'j religi'o'j en spirit'o de
afabl'ec'o kaj frat'ec'o. Ĉio, kio instig'is la id'o'j'n de l’hom'o
evit'i unu la ali'a'n kaj kaŭz'is mal'pac'o'n kaj divid'o'n inter
ili, est'as, pro la revelaci'o de tiu'j ĉi vort'o'j, nul'ig'it'a kaj
for'ig'it'a. El la ĉiel'o de la Vol'o de Di'o kaj kun la cel'o nobl'ig'i la mond'o'n de l’est'o kaj lev'i la mens'o'j'n kaj la anim'o'j'n de la hom'o'j est'as mal'supr'e'n'send'it'a, kio est'as la
plej efik'a instrument'o por la eduk'ad'o de la tut'a hom'ar'o. La plej alt'a esenc'o kaj la plej perfekt'a esprim'o de ĉio,
kio'n la popol'o'j de antikv'a temp'o iam dir'is aŭ skrib'is,
est'as, per'e de tiu ĉi plej potenc'a Revelaci'o, mal'supr'e'n'send'it'a el la ĉiel'o de la Vol'o de la Ĉio'n-Posed'ant'a, de la
Ĉiam-Ekzist'ant'a Di'o. Jam de pra'a temp'o est'as revelaci'it'e:
”Am'o al la patr'uj'o est'as element'o de la Kred'o de
Di'o.” La Lang'o de Grand'ec'o, tamen, en la tag'o de Li'a
manifest'iĝ'o proklam'as:
”Ne glor'u si'n tiu, kiu am'as si'a'n
patr'uj'o'n, sed tiu, kiu am'as la tut'a'n mond'o'n.” Per la potenc'o liber'ig'it'a de tiu'j ĉi glor'eg'a'j vort'o'j Li don'as freŝ'a'n
impuls'o'n, montr'as nov'a'n direkt'o'n al la bird'o'j de la hom'a'j kor'o'j kaj mal'aper'ig'as ĉi'a'n spur'o'n de restrikt'o'j kaj
lim'ig'o'j el la sankt'a Libr'o de Di'o. Ho popol'o de Just'ec'o!
Est'u sam'e bril'a kiel la lum'o kaj sam'e radi'a kiel la fajr'o, kiu ard'is en la Brul'ant'a Arbust'o. La bril'ec'o de la fajr'o de vi'a am'o sen'dub'e kun'fand'os kaj unu'ig'os la inter'batal'ant'a'j'n popol'o'j'n kaj gent'o'j'n de la ter'o, dum kontraŭ'e la sovaĝ'ec'o de la flam'o de mal'amik'ec'o kaj mal'am'o rezult'ig'os nur mal'pac'o'n kaj ruin'ig'o'n.
(Gleanings, 43:
6-7, p. 95-96)
Ni ver'e plen'um'is Ni'a'n dev'o'n admon'i la hom'o'j'n kaj al'port'i al ili, kio'n Di'o, la Plej'potenc'a, la Plej'laŭd'at'a, komisi'is al Ni. Se ili atent'us Mi'n, ili vid'us la ter'o'n kiel ali'a'n
ter'o'n. . . Mi'a'j sign'o'j kovr'as la ter'o'n, kaj Mi'a potenc'o ĉirkaŭ'as la tut'a'n hom'ar'o'n, kaj tamen la hom'o'j est'as kuŝ'ant'a'j en strang'a dorm'o!
(Cit'it'a en:
Promised Day, p. 6)
Se oni medit'us pri tio, kio'n revelaci'as la Skrib'o'j mal'supr'e'n'send'it'a'j el la ĉiel'o de la sankt'a Vol'o de Di'o, oni tuj re'kon'us ili'a'n cel'o'n, ke ĉiu'j hom'o'j est'u rigard'at'a'j kiel unu anim'o. . . Se la kler'ul'o'j kaj mond'saĝ'ul'o'j nun'temp'a'j permes'us al la hom'ar'o en'spir'i la parfum'o'n de kamarad'ec'o kaj am'o, ĉiu percept'em'a kor'o kompren'us la signif'o'n de ver'a liber'ec'o kaj mal'kovr'us la mister'o'n de en'perturb'a pac'o kaj absolut'a trankvil'o.
(Gleanings, 122:
1, p. 260)
Konsider'u la et'mens'ec'o'n de la hom'o'j. Ili pet'as la noc'a'n
kaj for'ĵet'as la util'a'n. . . Ver'a liber'ec'o signif'as sub'met'iĝ'i
al Mi'a'j ordon'o'j, eĉ se apenaŭ vi tio'n kompren'as. Se la
hom'o'j sekv'us tio'n, kio'n Ni mal'supr'e'n'send'is al ili el la
ĉiel'o de Revelaci'o, ili cert'e ating'us plen'a'n liber'ec'o'n. Feliĉ'a est'as tiu, kiu kompren'as la Cel'o'n de Di'o en ĉio, kio'n
Li mal'kaŝ'as el la ĉiel'o de Si'a Vol'o, kiu tra'penetr'as ĉio'n
kre'it'a'n.
(Gleanings, 159:
1 kaj 3, p. 335-336)
Vi sci'as, ke la divers'ec'o, kiu'n la migr'ant'o vid'as dum si'a
vojaĝ'o en la mond'o de la fenomen'o'j, kuŝ'as sol'e en li
mem. . . La kolor'o de la lum'o est'as mal'sam'a, de'pend'e
de tio, kie ĝi bril'as:
ekzempl'e, la radi'o'j, kiu'j pas'as tra flav'a lamp'o'vitr'o, aper'as flav'a'j, tra blank'a blank'a'j kaj tra
ruĝ'a ruĝ'a'j. La divers'ec'o'n ne kaŭz'as la lum'o, sed la lok'o,
kiu'n ĝi traf'as. . . Tiel vi pov'as kompren'i la diferenc'o'n en
la aĵ'o'j. Se la migr'ant'o atent'as nur pri la lok'o de la fenomen'o, se li rigard'as kvazaŭ nur la divers'kolor'a'j'n vitr'o'j'n,
do li vid'as flav'a'n, ruĝ'a'n aŭ blank'a'n lum'o'n. Pro tia manier'o de pri'juĝ'ad'o la hom'ar'o ek'kverel'is kaj la mond'o
vual'iĝ'is pro mal'lum'ig'a polv'o, kiu'n la hom'a et'mens'ec'o
dis'blov'is. Ali'a'j vid'as la lum'radi'o'j'n, dum la tri'a'j, kiu'j
trink'is el la vin'o de unu'ec'o, vid'as neni'o'n ol la sun'o'n
mem.
Ĉar la migr'ant'o'j ir'ad'as sur tiu'j tri mal'sam'a'j nivel'o'j, ili'a'j re'kon'o kaj titol'ad'o de la afer'o'j est'as mal'sam'a'j, kaj tiel daŭr'e nask'iĝ'as antagonism'o'j. Kelk'a'j rest'ad'as sur la nivel'o de unu'ec'o kaj parol'as de tiu mond'o, ali'a'j trov'iĝ'as en la mond'o'j de lim'ig'o, ali'a'j en la land'o de ego'o, kaj ankoraŭ ali'a'j est'as tut'e ĉirkaŭ'at'a'j de vual'o'j. . . Ho mi'a frat'o! Pur'a kor'o est'as kiel spegul'o, pur'ig'u ĝi'n je ĉio krom Di'o per am'o kaj mal'lig'iĝ'o, por ke la ver'a sun'o reflekt'iĝ'u en ĝi kaj aŭror'u la etern'a maten'o.
(Sev'e'n Valleys, p. 18-21)
Ho vi hom'id'o'j! La fundament'a cel'o, kiu anim'as la Kred'o'n de Di'o kaj Li'a'n Religi'o'n, est'as cert'ig'i la bon'stat'o'n de la hom'ar'o, akcel'i ĝi'a'n unu'ec'o'n kaj nutr'i la spirit'o'n de am'o kaj kamarad'ec'o inter la hom'o'j. Ne permes'u, ke ĝi far'iĝ'os font'o de mal'pac'o kaj diskord'o, de mal'am'o kaj mal'amik'ec'o.
(Tablets, 11:
15, p. 168)
Sci'u, ke en ĉiu period'o kaj epok'o ĉiu'j di'a'j ordon'o'j est'as
ŝanĝ'at'a'j kaj ali'format'a'j konform'e al la bezon'o de la
temp'o, escept'e de la leĝ'o de am'o, kiu, simil'e al font'o,
ĉiam ŝpruc'as kaj neniam ŝanĝ'iĝ'as.
(Cit'it'a en:
Nov'a Epok'o, p. 174)
Est'as la Cel'o de la unu'sol'a ver'a Di'o . . . kiam Li revelaci'as si'n al la hom'o'j, mal'kaŝ'i tiu'j'n juvel'o'j'n, kiu'j kuŝ'as
kaŝ'it'e en la min'ej'o de ili'a'j ver'a'j kaj plej'intern'a'j mem'o'j.
(Gleanings, 132:
1, p. 287)
Ĉu ne est'as la cel'o de ĉiu Revelaci'o kaŭz'i trans'form'ad'o'n
de la komplet'a karakter'o de la hom'ar'o, trans'form'ad'o'n,
kiu manifest'iĝ'as ekster'e kiel ankaŭ intern'e, kiu ŝanĝ'as
kaj ĝi'a'n intern'a'n viv'o'n kiel ankaŭ ĝi'a'j'n ekster'a'j'n kondiĉ'o'j'n? Ĉar se ili ne kapabl'us ŝanĝ'i la karakter'o'n de la
hom'ar'o, evident'e est'us van'a'j la universal'a'j Manifest'iĝ'o'j
de Di'o.
(Certitude, p. 240) Kaj nun koncern'e vi'a'n demand'o'n pri la natur'o de la religi'o. Sci'u, ke tiu'j, kiu'j est'as ver'e saĝ'a'j, kompar'as la mond'o'n kun la hom'a templ'o. Sam'e kiel la hom'a korp'o bezon'as kostum'o'n por est'i vest'it'a, la korp'o de la hom'ar'o dev'as est'i ornam'it'a per la mantel'o de just'ec'o kaj saĝ'ec'o. Ĝi'a rob'o est'as la Revelaci'o donac'it'a al ĝi de Di'o.
Kiam tiu ĉi rob'o est'as plen'um'int'a si'a'n dev'o'n, la Ĉio'pov'a cert'e ĝi'n nov'ig'os. Ĉar ĉiu epok'o postul'as nov'a'n kvant'o'n el la lum'o de Di'o. Ĉiu Di'a Revelaci'o est'as ter'e'n send'it'a tia, ke ĝi konven'as al la cirkonstanc'o'j de la epok'o, en kiu ĝi aper'as.
Sci'u kun cert'ec'o, ke la esenc'o de ĉiu'j Profet'o'j de Di'o
est'as unu kaj la sam'a. Ili'a unu'ec'o est'as absolut'a. Di'o, la
Kre'int'o, dir'as:
Ne ekzist'as iu ajn disting'o inter la Port'ant'o'j de Mi'a Mesaĝ'o. Ili ĉiu'j hav'as nur unu cel'o'n; ili'a sekret'o est'as la sam'a sekret'o. Ke unu aŭ iu'j el ili est'as prefer'at'a'j aŭ glor'at'a'j pli ol la ceter'a'j, nenial permes'ebl'as.
Ĉiu ver'a Profet'o konsider'as Si'a'n Mesaĝ'o'n fundament'e egal'a al la Revelaci'o de ĉiu ali'a Profet'o aper'int'a antaŭ Li.
(Gleanings, 34:
3, p. 78)
Est'u si'n'gard'a'j, ho vi, kiu'j kred'as je la Unu'ec'o de Di'o, ke
vi ne est'u tent'at'a'j far'i i'a'n disting'o'n inter iu'j el la Manifest'iĝ'o'j de Li'a Afer'o aŭ diskriminaci'o'n rilat'e al la sign'o'j,
kiu'j akompan'is kaj proklam'is ili'a'n Revelaci'o'n. Tio ĉi
fakt'e est'as la ver'a signif'o de Di'a Unu'ec'o, ho ke vi aparten'u al tiu'j, kiu'j kompren'as kaj kred'as tiu'n ĉi ver'o'n.
Plu'e, est'u cert'ig'it'a'j, ke la verk'o'j kaj ag'o'j de ĉiu el tiu'j Manifest'iĝ'o'j de Di'o, kio ajn rilat'as al ili kaj kio'n ajn ili proklam'os en la est'ont'ec'o, est'as sen'escept'e ordon'it'a'j de Di'o kaj re'spegul'as Li'a'n Vol'o'n kaj Cel'o'n. Kiu ajn far'as la plej et'a'n diferenc'o'n inter ili'a'j person'o'j, ili'a'j vort'o'j, ili'a'j mesaĝ'o'j, ili'a'j ag'o'j kaj kondut'o'j, ver'e mal'kred'as je Di'o, mal'akcept'as Li'a'j'n sign'o'j'n kaj perfid'as la Afer'o'n de Li'a'j Mesaĝ'ist'o'j.
(Gleanings, 24:
1, p. 59)
Tiu'j ĉi sankt'ig'it'a'j Spegul'o'j, tiu'j Maten'iĝ'o'j de glor'o pra'temp'a, est'as ĉiu'j la sur'ter'a'j Reprezent'ant'o'j de Tiu, Kiu
est'as la centr'a Astr'o de la univers'o, ĝi'a Esenc'o kaj fin'a
Cel'o. De Li de'ven'as ili'a'j sci'o kaj potenc'o; de Li deriv'ig'as
ili'a suveren'ec'o. La bel'ec'o de ili'a vizaĝ'o est'as nur reflekt'o de Li'a bild'o, kaj ili'a revelaci'o sign'o de Li'a sen'mort'a
glor'o.
(Gleanings, 19:
3, p. 47)
Ĉar tiu'j ĉi Bird'o'j de la etern'a Tron'o ĉiu'j est'as ter'e'n send'at'a'j el la ĉiel'o de la Vol'o de Di'o kaj ĉar ili ĉiu'j lev'iĝ'as
por proklam'i Li'a'n ne'rezist'ebl'a'n Kred'o'n, ili dev'as est'i
rigard'at'a'j kiel unu anim'o kaj kiel la sam'a person'o. . . Se
vi observ'as per klar'vid'a'j okul'o'j, vi vid'os, ke ili ĉiu'j rezid'as en la sam'a sankt'ej'o, lev'iĝ'as al la sam'a ĉiel'o, sid'as
sur la sam'a tron'o, parol'as la sam'a'n lingv'o'n kaj proklam'as la sam'a'n Kred'o'n. . . Ili diferenc'iĝ'as nur rilat'e al la
intens'o de si'a revelaci'o kaj la mal'sam'a fort'o de si'a lum'o.
. . Tiu'rilat'e ĉiu Manifest'iĝ'o de Di'o hav'as apart'a'n individu'ec'o'n, definitiv'e indik'it'a'n misi'o'n, antaŭ'destin'it'a'n revelaci'o'n kaj special'e difin'it'a'j'n lim'ig'o'j'n. Ĉiu el ili est'as kon'at'a sub mal'sam'a nom'o, karakteriz'at'a per special'a atribut'o kaj plen'um'as difin'it'a'n misi'o'n. . . Pro tiu ĉi diferenc'o en ili'a rang'o kaj misi'o la vort'o'j kaj parol'o'j flu'ant'a'j el tiu'j Font'o'j de Di'a sci'o ŝajn'as diverĝ'i kaj mal'kongru'i. Sed vid'it'e per la okul'o'j de tiu'j inic'it'a'j pri la mister'o'j de Di'a saĝ'o, ĉiu'j ili'a'j el'dir'o'j est'as efektiv'e nur la esprim'o de unu Ver'o.
(Gleanings, 22:
1 k. s. , p. 50-53)
Sci'u kun cert'ec'o, ke en ĉiu Misi'o la lum'o de Di'a Revelaci'o est'as donac'it'a al la hom'o'j rekt'e proporci'e al ili'a spirit'a kapacit'o. Rigard'u la sun'o'n! Kiel febl'a'j est'as ĝi'a'j radi'o'j en la moment'o, kiam ĝi aper'as super la horizont'o. Kiel ĝi'a varm'o kaj fort'o grad'e kresk'as, kiam ĝi proksim'ig'as al la zenit'o, las'ant'e al ĉio kre'it'a la ebl'ec'o'n adapt'iĝ'i al la pli'iĝ'ant'a intens'ec'o de ĝi'a lum'o. Kiel ĝi sub'ir'as iom post iom, ĝis ĝi ating'as la punkt'o'n de esting'iĝ'o. Se ĝi mal'kaŝ'us en unu moment'o ĉiu'j'n si'a'j'n latent'a'j'n energi'o'j'n, ĝi sen'dub'e kaŭz'us difekt'o'n al ĉiu'j kre'it'a'j aĵ'o'j. . . Sam'e, se la Sun'o de l’Ver'o, en la plej fru'a stadi'o de si'a manifest'iĝ'o, rivel'us la plen'a'n mezur'o'n de si'a'j potenc'o'j, per kiu'j la providenc'o de la Ĉio'pov'a dot'is ĝi'n, la ter'o de hom'a kompren'o dezert'ig'us kaj est'us for'konsum'it'a; ĉar la hom'a'j kor'o'j nek el'ten'us la intens'ec'o'n de ĝi'a rivel'iĝ'o nek pov'us reflekt'i la radi'ad'o'n de ĝi'a lum'o. Konstern'it'e kaj pere'ig'it'e ili ĉes'us ekzist'i.
(Gleanings, 38:
1, p. 87-88)
Ĉiu Profet'o, Kiu'n la Ĉio'pov'a kaj Sen'kompar'a Kre'int'o
decid'as send'i al la popol'o'j de la ter'o, est'as konfid'it'a per
tia Mesaĝ'o kaj komisi'it'a ag'ad'i en tia manier'o, kiel plej
bon'e konven'as al la bezon'o'j de la epok'o, en kiu Li aper'as. La cel'o de Di'o, kiam Li send'as Si'a'j'n Profet'o'j'n al la
hom'o'j, est'as du'obl'a. La unu'a est'as liber'ig'i la hom'id'o'j'n
el la mal'lum'o de ne'sci'o kaj gvid'i ili'n al la lum'o de ver'a
kompren'o. La du'a est'as sekur'ig'i la pac'o'n kaj trankvil'o'n
de la hom'ar'o kaj proviz'i ĉiu'j'n rimed'o'j'n, per kiu'j ambaŭ
pov'as efektiv'iĝ'i.
(Gleanings, 34:
5, p. 79-80)
Kontempl'u per vi'a intern'a okul'o pri la vic'o de si'n'sekv'a'j Revelaci'o'j, kiu lig'as la Manifest'iĝ'o'n de Adam’ kun tiu de Bab’. Mi atest'as Antaŭ'di'o, ke ĉiu el tiu'j Manifest'iĝ'o'j est'is ter'e'n send'it'a pro la efik'o de la Di'a Vol'o kaj Intenc'o, ke ĉiu est'is la port'ant'o de specif'a Mesaĝ'o, ke al ĉiu est'is konfid'it'a Libr'o di'e revelaci'it'a kaj ke ĉiu est'is komisi'it'a eksplik'i la mister'o'j'n de potenc'a Tabel'o. La mezur'o de la Revelaci'o, karakteriz'a por ĉiu el ili, est'is preciz'e antaŭ'difin'it'a.
(Gleanings, 31:
1, p. 74)
La Profet'o'j de Di'o est'u rigard'at'a'j kiel kurac'ist'o'j, kies
task'o est'as progres'ig'i la bon'fart'o'n de la mond'o kaj ĝi'a'j
popol'o'j, por ke per la spirit'o de unu'ec'o ili kurac'u la
mal'san'ec'o'n de divid'it'a hom'ar'o. . . Neni'u hom'o, kiel ajn
klar'vid'a, pov'as iam esper'i ascend'i la alt'o'j'n, kiu'j'n la
saĝ'ec'o kaj kompren'o de la Di'a Kurac'ist'o ating'is. Neni'a
mirakl'o do, se la kurac'ad'o preskrib'it'a de la kurac'ist'o en
tiu ĉi tag'o ne montr'iĝ'as ident'a al tiu, kiu'n li preskrib'is
antaŭ'e. Kiel pov'us est'i ali'e, kiam la mal'san'o'j plag'ant'a'j
la sufer'ant'o'n postul'as en ĉiu stadi'o de li'a mal'san'ec'o
apart'a'n medikament'o'n? . . . Tial al la plej'intern'a esenc'o de tiu'j Profet'o'j est'u direkt'it'a la okul'o de ĉiu ju ̧kapabla hom'o.
(Gleanings, 36:
1, p. 85)
Vi sci'u, ke kiam la Fil'o de Hom'o 4 ced'is Si'a'n spir'o'n al Di'o, la tut'a kre'it'a mond'o plor'is kun grand'a lament'o.
Sed per Li'a si'n'ofer'o freŝ'a viv'o'fort'o est'is inspir'it'a en ĉio kre'it'a. La pruv'o'j por tio, atest'at'a'j inter ĉiu'j popol'o'j de la ter'o, nun est'as evident'a'j al vi. La plej profund'a saĝ'ec'o, kiu'n la saĝ'ul'o'j proklam'as, la plej profund'a erudici'o, kiu'n la mens'o dis'volv'as, la art'o'j, kiu'j'n la plej lert'a'j man'o'j kre'as, la influ'o, kiu'n efektiv'ig'as la plej potenc'a'j reg'ant'o'j, est'as nur manifest'aĵ'o'j de la viv'ig'a fort'o liber'ig'it'a de Li'a transcend'a, Li'a tra'penetr'a kaj bril'eg'a Spirit'o. Ni atest'as, ke kiam Li aper'is en la mond'o, Li dis'ĵet'is la bril'eg'o'n de Si'a glor'o sur ĉio kre'it'a. Per Li la lepr'ul'o re'san'iĝ'is el la lepr'o de pervers'o kaj ne'sci'o. . . Per Li'a potenc'o, nask'it'a de la Ĉio'pov'a Di'o, la okul'o'j de la blind'ul'o mal'ferm'iĝ'is kaj la anim'o de la pek'int'o sankt'iĝ'is.
Lepr'o pov'as est'i interpret'it'a kiel vual'o, kiu trud'iĝ'as inter la hom'o kaj la re'kon'o de la Etern'ul'o, li'a Di'o. . . Ni atest'as, ke per la potenc'o de la Vort'o de Di'o ĉiu lepr'ul'o pur'iĝ'as, ĉiu mal'san'o kurac'iĝ'as, ĉiu hom'a mal'fort'ec'o for'iĝ'as. Est'as Li, kiu pur'ig'as la mond'o'n. Ben'at'a est'as la hom'o, kiu kun vizaĝ'o lum'e radi'ant'a turn'as si'n al Li.
(Gleanings, 36:
1-3, p. 85)
4 Jesuo Krist'o
Ben'it'a la dorm'ant'o, kiu'n vek'as Mi'a Briz'o. Ben'it'a la sen'viv'a, kiu'n vigl'ig'as Mi'a'j re'viv'ig'a'j spir'o'j. Ben'it'a la okul'o, kiu'n konsol'as la vid'o de Mi'a bel'ec'o. Ben'it'a la vojaĝ'ant'o, kiu direkt'as si'a'j'n paŝ'o'j'n al la Tabernakl'o de Mi'a glor'o kaj majest'o. Ben'it'a la aflikt'it'a, kiu serĉ'as rifuĝ'o'n en la ombr'o de Mi'a baldaken'o. Ben'it'a la brul'e soif'a, kiu rapid'as al la mild'e flu'ant'a'j akv'o'j de Mi'a am'a pri'zorg'o. Ben'it'a la ne'sat'ig'ebl'a anim'o, kiu si'n pur'ig'as je si'a'j ego'a'j dezir'o'j pro am'o al Mi kaj ek'sid'as ĉe la banked'a tabl'o, kiu'n Mi send'is el la ĉiel'o de l’di'a grac'o por Mi'a'j elekt'it'o'j. Ben'it'a la mizer'a, kiu firm'e ten'as la kordon'o'n de Mi'a glor'o; kaj la sen'hav'a, kiu ven'as en la ombr'o'n de la Tabernakl'o de Mi'a riĉ'ec'o. Ben'it'a la sen'sci'a, kiu serĉ'as la fontan'o'n de l’Min-kon'o; kaj la mal'atent'a, kiu al'glu'iĝ'as al la kordon'o de l’memor'o pri Mi. Ben'it'a la anim'o, kiu est'as lev'it'a per Mi'a vigl'ig'a spir'o kaj akir'is en'las'o'n en Mi'a'n ĉiel'a'n Regn'o'n. Ben'it'a la hom'o, kiu'n la dolĉ-odor'o'j de l’re'unu'iĝ'o ekscit'is kaj proksim'ig'is al la Aŭror'o de Mi'a Revelaci'o. Ben'it'a la orel'o, kiu aŭd'is, kaj la lang'o, kiu atest'is, kaj la okul'o, kiu vid'is kaj re'kon'is la Sinjor'o'n Mem en Si'a grand'eg'a glor'o kaj majest'o, dekor'it'a per potenc'o kaj reg'ad'o. Ben'it'a'j est'as tiu'j, kiu'j ating'is Li'a'n ĉe'est'o'n. Ben'it'a la hom'o, kiu serĉ'is ilumin'iĝ'o'n de la Sun'o de Mi'a Vort'o. Ben'it'a li, kiu ornam'is si'a'n frunt'o'n per la diadem'o de Mi'a am'o.
(Tablets, 2:
25, p. 16-17)
Kre'ad'o kaj Revelaci'o
Rigard'u la mond'o'n kaj iom kontempl'u pri ĝi. Ĝi rivel'os
la libr'o'n pri si mem antaŭ vi'a'j okul'o'j kaj vid'ig'os, kio'n la
Plum'o de vi'a Sinjor'o, la Kre'ant'o, la Ĉio'n-Sci'ant'a, en'skrib'is en ĝi. Ĝi kon'ig'os al vi tio'n, kio est'as en ĝi kaj sur
ĝi, kaj don'os al vi tiel klar'a'j'n eksplik'o'j'n, ke vi sen'de'pend'iĝ'os de ĉia elokvent'a klar'ig'ad'o. Dir'u:
La natur'o en
si'a esenc'o est'as la en'korp'iĝ'o de Mi'a Nom'o, la Form'ant'o, la Kre'ant'o. Ĝi'a'j manifest'aĵ'o'j est'as vari'a'j pro divers'a'j
kaŭz'o'j, kaj en tiu ĉi mal'sam'ec'o est'as sign'o'j por hom'o'j
disting'e percept'ant'a'j. La natur'o est'as la Vol'o de Di'o kaj
ĝi'a esprim'iĝ'o en kaj per la mond'o kre'at'a. Ĝi est'as el'verŝ'o de la Providenc'o ordon'it'a de la Ordon'ant'o, la Plej
Saĝ'a. Se iu asert'us, ke ĝi est'as la Vol'o de Di'o manifest'it'a en la mond'o de l’est'ad'o, neni'u rajt'us kontest'i tiu'n
asert'o'n. Ĝi est'as ekip'it'a per tia potenc'o, ke ties real'ec'o'n
kler'ul'o'j ne kapabl'as kompren'i. Fakt'e, hom'o de ver'a
kompren'o percept'as en ĝi neni'o'n ol nur la bril'ant'a'n
radi'ad'o'n de Ni'a Nom'o, la Kre'ant'o. Dir'u:
Tiu Ĉi est'as
ekzist'ad'o, kiu ne kon'as kaduk'iĝ'o'n, kaj la Natur'o mem
perd'iĝ'as en konstern'o antaŭ ĝi'a'j revelaci'o'j, ĝi'a'j katen'ant'a'j evident'o'j kaj ĝi'a bril'ant'a glor'o, kiu'j stern'iĝ'as super la univers'o.
(Tablets, 9:
13-14, p. 141-142)
Gut'o el la ond'ant'a ocean'o de Li'a sen'fin'a grac'o ornam'is
la tut'a'n kre'aĵ'ar'o'n per la dekor'o de ekzist'ad'o, kaj bril'o
el Li'a sen'kompar'a Paradiz'o vest'is ĉiu'n est'aĵ'o'n per la
rob'o de Li'a sankt'ec'o kaj glor'o. Bril'er'o el la ne'sond'ebl'a
profund'o de Li'a suveren'a kaj tra'penetr'a Vol'o est'ig'is el
absolut'a neni'o kre'aĵ'o'n sen'lim'a'n laŭ ampleks'o kaj sen'fin'a'n laŭ daŭr'o. La mirakl'o'j de Li'a grand'anim'ec'o neniam ĉes'os, kaj la flu'o'n de Li'a kor'favor'a grac'o neniam
ebl'os halt'ig'i. Li'a kre'ad'o ne hav'is komenc'o'n kaj ne pov'os hav'i fin'o'n.
(Gleanings, 26:
2, p. 61)
Ho Vi, Kiu est'as la plej evident'a el la evident'a'j kaj la plej kaŝ'it'a el la kaŝ'it'a'j. . .
(Preĝ'o'j p. 8 / Bahá’í Prayers, p. 143) Ĉio, kio'n la saĝ'ul'o'j kaj mistik'ul'o'j dir'is kaj skrib'is, neniam trans'pas'is nek iam ajn trans'pas'os la lim'o'j'n, al kiu'j la lim'ig'it'a raci'o de la hom'o est'as strikt'e sub'met'it'a. Al kiu'j ajn alt'o'j sor'us la mens'o de la plej el'star'a'j hom'o'j, kiel ajn ekstrem'a'j est'us la profund'o'j, kiu'j'n la mal'lig'it'a kaj kompren'ant'a kor'o pov'os penetr'i – tia'j mens'o kaj kor'o neniam transcend'os tio'n, kio est'as la kre'aĵ'o de ili'a'j propr'a'j koncept'o'j kaj la produkt'o de ili'a'j propr'a'j pens'o'j. La medit'ad'o de la plej profund'a pens'ul'o, la devot'ad'o de la plej sankt'a el la sankt'ul'o'j, la plej alt'a'j laŭd'o'j esprim'it'a'j de la hom'o per plum'o aŭ lang'o est'as nur reflekt'o'j de tio, kio est'as kre'it'a en li mem per la revelaci'o de la Etern'ul'o, li'a Di'o. Kiu kontempl'as en si'a kor'o pri tiu ĉi ver'o, tuj konsent'os, ke ekzist'as lim'o'j, kiu'j'n hom'a est'aĵ'o ne pov'as trans'pas'i. Ĉiu prov'o, far'at'a ek'de la komenc'o, kiu ne hav'as komenc'o'n, imag'i al si Di'o'n kaj kon'i Li'n, est'as lim'ig'at'a pro la karakter'o de Li'a propr'a kre'aĵ'o, kiu'n Li ekzist'ig'is per'e de la efik'o de Si'a propr'a Vol'o kaj nur por kontent'ig'i Si'a'n propr'a'n Mem'o'n. Ne'mezur'ebl'e Li super'as la hom'a'n raci'o'n, kiu streb'as kompren'i Li'a'n Esenc'o'n, kaj la hom'a'n lang'o'n, kiu prov'as pri'skrib'i Li'a'n mister'ec'o'n. Neni'u lig'il'o de rekt'a kontakt'o iam pov'os lig'i Li'n kun la afer'o'j kre'it'a'j de Li, nek pov'os la plej spekulativ'a'j kaj strang'a'j aŭd'o'j de Li'a'j kre'it'o'j adekvat'e prezent'i Li'a'n natur'o'n.
(Gleanings, 148:
1, p. 317-318)
Al ĉiu percept'ant'a kaj lum'ig'it'a kor'o est'as evident'e, ke Di'o, la ne'kon'ebl'a Esenc'o, la sankt'a Est'aĵ'o, est'as alt'eg'e ekzalt'it'a super ĉiu hom'a atribut'o kiel korp'a ekzist'o, ascend'o kaj descend'o, el'ir'o kaj en'ir'o. . . Li est'as kaj ĉiam est'is vual'it'a en la pra'etern'ec'o de Si'a Esenc'o kaj rest'os en Si'a Real'o por ĉiam kaŝ'it'a antaŭ la hom'a vid'o. . . Ĉar la pord'o al la ek'kon'o de la Pra'honor'a de l’Tag'o'j est'as ferm'it'a antaŭ la vizaĝ'o de ĉiu'j est'aĵ'o'j, la Font'o de sen'fin'a grac'o. . . far'is, ke tiu'j lum'a'j Gem'o'j de Sankt'ec'o aper'ad'is el la regn'o de la spirit'o en la nobl'a form'o de la hom'a templ'o kaj manifest'iĝ'is al ĉiu'j hom'o'j, por ke ili komunik'u al la mond'o la mister'o'j'n de la ne'ŝanĝ'ebl'a Est'aĵ'o kaj rakont'u pri la subtil'o'j de Li'a ne'pere'ont'a Esenc'o. . . Ĉiu'j Profet'o'j de Di'o, Li'a'j plej-favor'at'a'j, Li'a'j sankt'a'j kaj elekt'it'a'j Mesaĝ'ist'o'j est'as sen iu escept'o la port'ant'o'j de Li'a'j nom'o'j kaj la en'korp'iĝ'o'j de Li'a'j atribut'o'j.
(Gleanings, 19:
1 k. s. , p. 46-48)
La mult'nombr'a'j favor'don'o'j de la Sinjor'o de ĉiu'j est'aĵ'o'j ĉiu'temp'e stern'iĝ'is, per'e de la Manifest'iĝ'o'j de Li'a Di'a Esenc'o, super la ter'o kaj ĉiu'j viv'ant'a'j sur ĝi. Eĉ ne unu moment'o'n Li'a grac'o est'as re'ten'at'a, nek la pluv'o de Li'a am'favor'o ĉes'is vers'iĝ'i sur la hom'ar'o.
(Gleanings, 13:
2, p. 18)
Mi'a sankt'a, Mi'a di'e ordon'it'a Revelaci'o pov'as est'i kompar'at'a al ocean'o, en kies profund'o'j est'as kaŝ'it'a'j sen'nombr'a'j perl'o'j de alt'a valor'o, de ne'super'ebl'a bril'ec'o.
Est'as la dev'o de ĉiu serĉ'ant'o, ek'mov'iĝ'i kaj streb'ad'i ating'i la bord'o'j'n de tiu ocean'o, por ke proporci'e al la fervor'o de si'a serĉ'ad'o kaj la pen'o'j far'it'a'j li ĝu'u la bon'o'j'n antaŭ'destin'it'a'j'n sur la ne'nul'ig'ebl'a'j kaj kaŝ'it'a'j Tabel'o'j de Di'o. . . Tiu ĉi grand'eg'a, tiu ĉi ne'sond'ebl'a kaj ond'ant'a Ocean'o est'as proksim'a, mir'ind'e proksim'a al vi. Vid'u, ĝi est'as pli proksim'a al vi, ol vi'a viv'o'vejn'o! Rapid'e kiel palpebr'um'o de okul'o vi pov'as, se vi nur vol'as, ating'i kaj profit'i tiu'n ne'pere'ont'a'n favor'o'n. . .
(Gleanings, 153:
5, p. 326)
Ho fil'o de l’am'o! Vi est'as nur unu paŝ'o'n for de la glor'a'j
alt'o'j supr'e kaj de la ĉiel'a arb'o de l’am'o. Far'u unu paŝ'o'n,
kaj per la sekv'a antaŭ'e'n'ir'u en la regn'o'n de sen'mort'ec'o
kaj en'ir'u la pavilon'o'n de l’etern'ec'o. Aŭskult'u do al tio,
kio est'as revelaci'it'a de la plum'o de glor'o.
(Kaŝ'it'a'j Vort'o'j, persa 7 / The Hidden Words, p. 25)
Por ĉiu el Vi la plej alt'a dev'o est'as elekt'i tio'n por si mem, kio'n neni'u ali'a pov'as ĝen'i kaj kio'n neni'u ali'a pov'as uzurp'i de li. Kaj tio — tiel atest'as al Mi la Ĉio'pov'a — est'as la am'o de Di'o, se vi nur pov'us kompren'i tio'n. Konstru'u por vi tia'j'n dom'o'j'n, kia'j'n pluv'o'j kaj inund'o'j neniam pov'os detru'i, kiu'j protekt'os vi'n kontraŭ la trans'ir'o'j kaj hazard'o'j de tiu ĉi viv'o.
(Gleanings, 123:
2-3, p. 261)
Est'as klar'e kaj evident'e, ke la lamp'o ne bril'os, antaŭ ol
ĝi est'as ek'lum'ig'it'a, kaj se la mal'pur'o ne est'as for'viŝ'it'a
de la surfac'o de la spegul'o, ĝi neniam pov'os montr'i la
bild'o'n de la sun'o nek reflekt'i ties lum'o'n kaj radi'ad'o'n.
Kaj ĉar ne pov'as ekzist'i rekt'a rilat'o por lig'i la unu'sol'a'n ver'a'n Di'o'n kun Li'a kre'aĵ'ar'o, kaj ĉar neni'a simil'ec'o pov'as ekzist'i inter la efemer'a kaj la Etern'a, la de'pend'a kaj la Absolut'a, Li ordon'is, ke en ĉiu misi'o kaj epok'o pur'a kaj sen'makul'a Anim'o est'u manifest'at'a en la regn'o'j de la ter'o kaj de la ĉiel'o. Tiu'j ĉi Esenc'o'j de Mal'lig'it'ec'o, tiu'j ĉi bril'ant'a'j Real'o'j est'as la kanal'o'j de la ĉio'n-tra'penetr'a grac'o de Di'o. Orient'it'a'j per la lum'o de sen'erar'a gvid'o kaj vest'at'a'j per plej'a suveren'ec'o Ili hav'as la task'o'n, uz'i la inspir'o'n de Si'a'j vort'o'j, la el'verŝ'o'j'n de Si'a ne'erar'em'a grac'o kaj la sankt'ig'a'n briz'o'n de Si'a Revelaci'o por pur'ig'i ĉiu'n sopir'ant'a'n kor'o'n kaj akcept'em'a'n spirit'o'n je la skori'o'j kaj polv'o de mond'um'a'j zorg'o'j kaj lim'ig'o'j. Tiam kaj nur tiam la Konfid'aĵ'o de Di'o, latent'a en la hom'a real'o, el'merg'iĝ'os, bril'a kiel la lev'iĝ'ant'a Astr'o de Di'a Revelaci'o, de mal'antaŭ la vual'o de kaŝ'it'ec'o kaj star'ig'os la insign'o'n de si'a rivel'it'a glor'o sur la supr'o'j de la hom'a'j kor'o'j.
(Gleanings, 27:
3-4, p. 66-67)
• Perl'o'j de l’Saĝ'o el la skrib'o'j de Bahá’u’lláh, traduk'o el la angl'a de
kompil'aĵ'o far'it'a de Kambiz Poostchi kaj Peter Spiegel aper'int'a
en 1992 german'lingv'e sub la titol'o ”Bahá’u’lláh — Im Land der
Einheit” ĉe Horizont'e Verlag GmbH, Stuttgart. Traduk'it'a kaj el'don'it'a de Bahaa Esperant'o-Lig'o, Frankfurt ĉe Majn'o, Germanio,
1994 ISBN:
84-85238-88-5
• A Synopsis and Codification of the Kitab-i-Aqdas, the Most Holy
Book of Bahá’u’lláh
Universal House of Justic'e, Bahá’í World Centr'e, Haifa, Israel,
1973 (Synopsis and Codification)
• Bahá’í Prayers; Bahá’í Publishing Trust, Wilmette, Illinois, Us'a,
1985
(Bahá’í Prayers) Preĝ'o'j; Bahaa Esperant'o-Lig'o, Frankfurt, Germanio, 1992 (Preĝ'o'j)
• Bahá’u’lláh:
The Hidden Words; Bahá’í Publishing Trust, London, Great Britain, 1975
• La Kaŝ'it'a'j Vort'o'j de Bahá’u’lláh; Bahaa Esperant'o-Lig'o, Fort'alez'a, Ceará Brazilo, 1981 (The Hidden Words / Kaŝ'it'a'j Vort'o'j)
• Epistle to the Son of the Wolf; Bahá’í Publishing Trust, Wilmette,
Illinois, Us'a, 1988 (Son of the Wolf)
• Gleanings of the Writings of Bahá’u’lláh; Bahá’í Publishing Trust,
Wilmette, Illinois, Us'a, 1983 (Gleanings)
• Kitáb-i-Íqán. The Book of Certitude; Bahá’í Publishing Trust,
Wilmette, Illinois, Us'a, 1989 (Certitude)
• Tablets of Bahá’u’lláh revealed after the Kitáb-i-Aqdas; Bahá’í
Publishing Trust, Wilmette, Illinois, Us'a, 1988 (Tablets)
• The Kitáb-i-Aqdas. The Most Holy Book; The Universal House
of Justic'e, Bahá’í World Centr'e, Haifa, Israel, 1992 (Aqdas)
• The Sev'e'n Valleys and The Four Valleys; Bahá’í Publishing Trust,
Wilmette, Illinois, Us'a, 1991 (Sev'e'n Valleys)
• Effendi, Shoghi:
The Advent of Divine Justic'e; Bahá’í Publishing
Trust, Wilmette, Illinois, Us'a, 1990 (Advent of Divine Justic'e)
• The Promised Day Is Come; Bahá’í Publishing Trust, Wilmette,
Illinois, Us'a, 1980 (Promised Day)
• The World Order of Bahá’u’lláh:
Bahá’í Publishing Trust, Wilmette, Illinois, Us'a, 1991 (World Order)
• Esslemont, J. E.:
Bahá’u’lláh and the New Er'a; London, 1923.
Third Revised Edition, Bahá’í Publishing Trust, Wilmette, Illinois, Us'a, 1970 Bahá’u’lláh kaj la nov'a epok'o; Bahaa Esperant'o-Lig'o, Kolonj'o 1930, Du'a revizi'it'a el'don'o, Wilmette, Illinois, Us'a, 1978 (Nov'a Epok'o)
Eppsteiner Str. 89, De-65719 Hofheim-Langenhain,
Germanio
T +49-(0)6192-9929-16
F +49-(0)6192-9929-99
< http:
//www.bahai.de/bahaaeligo >